Ja, echt, ik heb dat schoon groen peloezeke herschapen tot een vuile bruine pad. Maar alleen omdat ik mijn redenen had, niet zomaar onoverwogen. In theorie was dat altijd wel heel mooi en netjes, zo een schoon, effen, frisgoen weggetje tussen de groenten, maar in de praktijk was dat vaak veel minder, zeker wanneer het gras moest afgereden worden en er al eens iets sneuvelde omdat ik mijn bocht te kort nam. Dat gras bleef ook maar groeien, ook in de breedte en dus moest ik telkens weer de perken die steeds kleiner werden terug zoeken tussen het gras. Gedaan ermee, weg gras, welkom duidelijkheid.Die bakstenen die zaten er al, ik heb ze er één voor één uitgehaald en wat minder diep teruggezet zodat nu de grens tussen perk en pad goed zichtbaar is. Op het kortafgereden gras heb ik een dikke laag kranten gelegd, daarop bladeren en daarop het laatste maaisel waar ook veel bladeren inzitten zodat er toch wat lucht doorkan en het geen dikke, vaste koek wordt waaronder alles gaat schimmelen.
Dit alles als alternatief voor omspitten, veel minder arbeidsintensief, beter voor de rug én makkelijker.
In het voorjaar is het gras kapot, de bladeren gezakt en dan komt er een laag snoeiafval over zodat het er iets beter uitziet.
U wacht toch ook in spanning af?