Wij weten al dat de grond van buurvrouw n° 9 op niet veel trekt, zijzelf moest dat toen nog ontdekken.
Op die mooie zaterdagochtend trok ze naar de grondanalyst/maalder, "Geen goed nieuws, Buurvrouw n° 9" sprak hij, "In de dertien jaar dat ik hier de plaatselijke grond ontleed heb ik nog nooit, maar dan ook nooit een staaltje binnengekregen van zo'n erbarmelijke kwaliteit!" In de volgende zinnen kwamen vooral de volgende woorden voor: bemesting, compost, kalk, patentkali of misschien toch wat houtasse. "Ach" sprak een van de aanwezige hangbejaarden "ik smijt daar elk jaar wat blauwe korrel op en voor de rest, kust mijn klos!" En zo werd buurvrouw n° 9 meteen ingewijd in de plaatselijke gebruiken.
Gelukkig stonden er bij haar aankomst twee bigbags compost te wachten -die stond daar eigenlijk al wat langer- maar nu zag buurvrouw n° 9 de ernst van de situatie pas goed in. Buurvrouw n° 9 begon fluks en zonder dralen te scheppen en verluchten en weer had buurvrouw n°9 het geluk aan haar kant, want nooit eerder dit jaar was het zo'n schoon weer als die zaterdagmiddag.