
De laatste kans voor echte babybeelden.
Laten we nog eens een 24 uur van Toni doen!
Zoveel is er eigenlijk nog niet veranderd tegen vorige keer, al is er nu wel een soort van ritme waar we ons in bevinden.
In dat ritme zit bijlange nog geen volledige nacht slaap.
Al goed dat het een toffe is.

Owkee, dit is duidelijk anders dan vorige keer. Toen sliep ze nog -vrijwel elke dag- tot tegen de noen, nu is ze er elke dag rond een uur of zeven.
Gelukkig geef ik borstvoeding, ik kan rustig wakker worden terwijl zij aan de ontbijttafel zit.

Na het ontbijt draai ik haar op haar buikje voor een boertje en mezelf draai ik ook nog effe om.
Geeuw seg, half acht, wat een uur is dat nu?

En zo wordt het wakker worden nog wat minder erg.

Maar dan toch rap uit bed zodat de broers nog even tijd hebben om te knuffelen.
Terwijl ik douche smijt Abel zich keihard in het knuffelmoment.

Broers naar school, tijd om er in te vliegen.
We geven het pluimvee eten en doen een toertje door de tuin, ik hoor al gegeeuw vanop de achterbank.


Bed in!
Vandaag maak ik de serre klaar voor de tomaten, terwijl de dochter voor de deur slaapt.
Voor de gelegenheid (eenmalig) al duimend.

En wakker!

Op het gemakske wakker worden.

Middagmaal

En een wandelingetje in de ringsling om de maaltijd te verteren.

Terwijl ik de chili maak voor het avondeten houdt Toni zichzelf bezig in stilte.
Goed zo mijn kind!

En dan voor de jongens thuiskomen van school nog snel een dutje aan de borst, gezellig!

En daar hangt den Abel weer! <3

Een wandelingske in de buggy met de allerschattigste baby allertijden.

En weer drinken.

En een propere luier, dat werd wel tijd.
(Waarschijnlijk was het echt nog maar de derde die dag, woeps)
Maar hey, een teken dat het marcheert met die luiers!

Weer naar buiten.

De normale planning is door het korte dutje helemaal naar de haaien, zes uur en het kind heeft nog een lange dut op de planning staan. Waar gaat dat eindigen vanavond?

Half negen en een wakker kind.
Omdat het morgen geen school is maken we nog een wandeling met zijn allen, precies Spanjaarden wijlie.

Voila, schoon uur om iedereen in bed te steken, terwijl de dochter zich vermaakt met de gespen van de draagdoek stoppen we de zonen er in.

Rust!
Zonen in bed, dochter op de schoot.
De eerste poging om haar vorige keer in bed te laten slapen was meteen de laatste.
Nog tijd genoeg.

En dan echt rust, een slapend boeleke en een fijn boek.
Meer moet dat niet zijn.