Bijna twee

Twee jaar geleden hing ik nu in de zetel met gebroken vliezen te wachten op de Jef, lees dit ellenlang verhaal en gruw.

Waarschuwing voor nog nooit bevallenen: STOP NU MET LEZEN, het volgende is niet voor uw ogen bestemd.
Bevallen is schoon en sereen en plezant en ik zou het zo weer doen.

Donderdagmiddag 15-12 om 12.30 zit de familie Zsazsa in bad, voor de leut krijg ik een (tamelijk ruwe) kleine-teen-massage (dit zou in rechtstreeks verband staan met de baarmoeder en alles in gang zetten)
Ik kom uit bad, droog me af, kleed me aan en voel iets uit me ‘komen’, ik denk meteen aan de slijmprop en ga kijken, witte dingetjes, zou dit vruchtwater zijn????
Ik roep Mr Zsazsa, die meteen in alle staten is en om een-herken-vruchtwater-strootje gaat.
Meteen kleurt het strootje donkerblauw.
Mmm, wat wou dit nu zeggen??
Mr Zsazsa belt de vroedvrouw en die bevestigt ons vermoeden.
Ik doe meteen mijn broek uit en ga in bad staan, wat nu?
Mijn vriendin Jo bellen, ik moet toch iemand vertellen dat “het” begonnen is.
Mr Zsazsa raast als een gek door het huis, haalt een matrasbeschermer van een bed, installeert me in de zetel, zet zelfs zijn laptop uit en weg, snelt naar de winkel, voor crackers, chips, champagne, diepvriesmaaltijden, koekjes, cake (hij zegt achteraf dat hij dacht dat ik al bijna bevallen ging zijn tegen dat hij terug was)

15:00 Ik krijg contracties, meteen om te negen minuten, we doen een gokje en verwachten beide dat ik rond drie uur vannacht bevallen ben.
De contracties blijven om de negen minuten komen en lijken na een paar uur eerder af te zwakken.

22:30 De vroedvrouw komt een kijkje nemen en geeft me een voetmassage die de boel terug op gang moet brengen.
We bespreken heel nuchter wat we gaan doen als er geen schot meer in de zaak zou komen en krijgen de opdracht om een wandeling van een kilometer of twee te gaan maken.

00:00 We vertrekken, ik gekleed in een pardessus en broek van Mr Zsazsa met een handdoek tussen mijn benen.
We vinden het wel grappig.
Gedurende de hele wandeling heb ik maar twee contracties.

01:00 We gaan slapen

02:00 Ik wordt wakker met een knoert van een wee, aaahhh, het gaat beginnen, spannend.
Meteen weeën om de zes minuten, jihaa!

03:00 Al liggend de weeën opvangen is wat moeilijk dus staan we op.
Ik ga op de grond in de woonkamer zitten terwijl Mr Zsazsa afwisselend mijn rug masseert en in mijn kuiten knijpt tijdens een wee (de haptonomiecursus levert dus resultaten op)
Het is best te doen -we trekken onze plan- heel intens, zo midden in de nacht met zijn tweetjes precies alleen op de wereld zijn.

05:40 Ik ga in bad, de weeën zijn moeilijk op te vangen, ik krijg het best moeilijk.
Mr Zsazsa belt de vroedvrouw en begint plots de klink van de badkamer te repareren die al jaren slecht sluit.
Bevallen levert dan toch iets op.

06:20 Vroedvrouw Lieve arriveert, controleert voor de eerste keer mijn ontsluiting en ik zit op 5 cm ontsluiting met contracties om de twee minuten.
De contracties zijn vrij kort, dus ik kan wat recupereren tussen de weeën.
Ze halen me uit bad (allemaal vrij vaag) zetten me op een bal aan tafel en Lieve masseert mijn rug en legt er een kersenpitkussen op.
Dit is zalig.

Tijdens de weeën word ik woest, ik eis dat ze mij naar het ziekenhuis brengen en vind het waanzin dat mensen thuis willen bevallen.
Ik wil pijnstilling en wel NU.
Ik word gewoon genegeerd, halloho!

07:40 Mijn endorfines slaan toe, ik kan me rustig houden, val zelfs soms in slaap tussen de weeën, alles is donker in huis, er is rust.

08:40 Ik verhuis naar de zetel waar Lieve de ontsluiting controleert, 8 cm, ik word weer woest, ik verbied Mr Zsazsa om weg te gaan en ben razend dat ze mij niet verteld hebben dat het zo pijnlijk is.
Ik roep dat het allemaal leugenaars zijn en dat het niet waar is dat ik al 8 cm ontsluiting heb, volgens mij zeggen ze dit alleen maar om me te sussen.

09:00 Lieve verwittigt An, de andere vroedvrouw.

09:20 Ik krijg persweeën, welke makkelijk weg te persen zijn, maar ik durf niet persen, ik heb enorme schrik voor het hoofdje.

10:00 Ik ben ondertussen weer in bad verzeild geraakt en kom hier niet meer uit voor ik bevallen ben!!
Lieve sms’t collega An.

10:20 An arriveert en samen met Lieve en Mr Zsazsa zitten ze naar me te kijken, ik wil weten hoelang het nog gaat duren en word wederom woest wanneer niemand wil antwoorden.

Ik vertel Mr Zsazsa en Lieve dat ik alles gestopt heb en dat we weg zijn naar het ziekenhuis.
Niemand luistert.

Ik wil niemand meer bij me, alleen Lieve.
Bevallen is helemaal niet intens en schoon, allemaal dikke ellende.

Mijn weeën zwakken af en ik kan gewoon babbelen, ik ben het echt beu!
Ik merk de persweeën zo goed als niet meer maar realiseer me wel dat het er uit moet.
Ik pers met mijn benen dichtgeknepen, Lieve wil me op de baarkruk krijgen, ik weiger.
De harttoontjes blijven heel goed.
Ik dut wat in, samen met Lieve, die op de badrand hangt.
Plots dringt het tot me door dat ik niet meer terug kan, ik ga op mijn knieën zitten en pers zachtjes mee.
Lieve vraagt of ze mag voelen of ze het hoofdje al voelt, ze zegt van wel en vraagt of ik ook niet wil voelen.
Ik voel een blubberige ribbel.
Ik ben al zeker een uur aan het persen, nu ja, persen.
Ik ben er zeker van dat het hoofdje nooit eruit raakt.
Lieve vraagt of Mr Zsazsa mag binnenkomen, ik weiger, ik wil er zo snel mogelijk vanaf en dit is mijn zaak.

Na vele verdomme’s en nog meer getier pers ik harder en harder mee en voel nu echt een hoofdje.

Hier komt gewoon geen einde aan, ik zeg Lieve dat ze mag weggaan om iets te eten, dat ik haar wel zal roepen als er iets gebeurt, ze doet dit.

Hoe hard, hoelang en hoeveel ik ook pers, dit lijkt uren te duren, ik ben ongerust en roep Lieve om de harttoontjes te controleren, maar deze zijn nog steeds perfect.

Ik zit op handen en knieën en Lieve zit voor mij, tijdens de weeën leg ik mijn hoofd op haar been, ik wil niet dat ze iets doet.
Plots voel ik het hoofdje uit me floepen, ik word terug helder en roep: “Lieve, het hoofdje is eruit.”
Ze schiet meteen in actie en komt achter me zitten.
Ik pers en floep de schoudertjes worden geboren, aaahh, het is gedaan.
Lieve zegt dat ik moet persen.
Persen?
“Komaan persen, nu moet het eruit, komaan, nog persen voor het poepje”
Ik pers en deze keer met alle kracht die ik heb, en plots is alles over.

12:56 Ik kijk om en zie een hoopje paarse baby in de handen van Lieve, een seconde later is dat hoopje baby een krijsende knalrode baby.
Lieve vraagt me om me te draaien, ik moet een been om de navelstreng heffen en plots zit ik met een baby in mijn handen, hoe onwezenlijk.

Lieve gaat buiten en laat me alleen achter met de baby, hoe gek, ik voel me helemaal niet alleen, alles valt op zijn plaats.
Mr Zsazsa komt binnen en samen bewonderen we onze zoon, we voelen de navelstreng kloppen en wachten tot hij is uitgeklopt, de navelstreng wordt afgeklemd en Mr Zsazsa knipt hem door.
Ik word uit bad geholpen met Jef in mijn armen en ga op de zetel liggen.
Vrijwel onmiddellijk wordt de placenta geboren en iedereen is onder de indruk van de grootte.
Ik word nagekeken en ben zo goed als niet gescheurd, een ieneminie scheurtje, ik hoef absoluut niet genaaid te worden.

13:30 Jef gaat op zoek naar eten en eet smakelijk beide borsten ‘leeg’.

Ik zeg verbouwereerd dat het toch helemaal niet zo’n groot baby’tje is als verwacht en dat hij zeker geen 4 kilo weegt zoals voorspelt door de gynaecoloog, Lieve kijkt me onbegrijpend aan.

Mr Zsazsa moet zijn hemd uitdoen en krijgt zijn jongste zoontje voor het eerst in de armen.

Ondertussen hebben de vroedvrouwen Jef gecheckt en hij krijgt een 10 op 10 als apgarscore.

Jef wordt gewogen (4,980 kilo) en gemeten (54 cm, na een paar dagen wordt hij weer gemeten en blijkt hij 57 cm te zijn).
Mr Zsazsa kleedt Jef aan hij wordt weer bij mij gelegd.
15:00 Lieve vertekt naar huis.

Nu alles weer min of meer in de plooi is gevallen belt Mr Zsazsa de familie op, ‘s avonds komt mijn vader fier zijn kleinzoon aanschouwen en wanneer alles terug stil is kunnen we niets anders doen dan samen naar ons boeleke kijken.

We wachten nog op vroedvrouw An die mij onder de douche helpt en dan gaan we met zijn gedrietjes slapen.
Alsof het nooit anders is geweest ...


Jef, jonge, ik zien u doodgraag, maar doe dit nooit meer.