Aftellen naar den advent

Een van de leukste dingen als kind vond ik de adventkalender. Een grote platte doos met op de voorkant een kersttafereeltje met allemaal deurtjes die je zelf moest openscheuren. Achter die deurtjes zaten chocolaatjes in de vorm van de kerstman. Die chocolaatjes waren niet lekker, die staken daar volgens mij al van de zomer in. Maar dat maakte niet uit, want je dacht toch altijd even dat er iets veel leukers in zou zitten. Voor zover je er als kind nog wat extra spanning bij kan hebben in de laatste maand van het jaar.
Ik kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo'n deurtje opende, maar ik weet wel dat ik elk jaar denk: "Dju, had ik nu maar zo'n doos voor mijn kinderen.'
Ik denk ook ongeveer elk jaar in oktober: 'Dit jaar ga ik een adventkalender maken!' rond eind december denk ik daar dan nog eens aan.
Maar -en nu gaan jullie allemaal verschieten- dit jaar maakte ik er een! Ha!
Het was dat ook niet moeilijk, een ster tekenen, uitknippen, nummer er op, lijm op alle kanten min 1, op hetzelfde papier plakken en nog eens uitknippen, verrassingske erin en dichtplakken.
De buurvrouw zat erbij en zei: "Amai, gij zijt gij nog al eens creatief gij."
Ik zei: 'Ach ja, weet ge.'

Ik wist nog niet goed wat ik met al die sterren zou doen, ophangen of misschien gewoon ergens inleggen, maar Elza zei: 'Geef mij eens wat plakband.' En voila, nu hebben wij een kerstboom in huis.


En ofwel verzwijg ik dat van die verrassingskes ofwel hebben we met kerstavond juist nog een ster in huis. Als er hier met kerstavond maar geen herders aan de deur staan.

Over kerstbomen gesproken, Juffrouw Sanseveria en Caroline Verbrugghe organiseren een nep-kerstbomen wedstrijd waarbij vanalles te winnen is en ik in de jury zit!
Alleen daarheen, tegen mij kunt ge al niet verliezen!

Foto's: Elza D.