Met een kind dat soms veertig uur vijfenveertig antwoordt als je vraagt hoe laat het is, sprong ik een gat in de lucht toen ik dit tegenkwam op pinterest.
Ik naar de winkel voor twee pizza's, die dingetjes waar niemand de naam van kent had ik nog ergens liggen.
Ah, zei het kind, het is twintig na tien.
Duidelijk geval van iets met een klepel en een klok.
Die minuten kende hij dan toch al van buiten, het is dan ook leuk om ze te zoeken op de klok als ze nog niet standaard ergens in uw hoofd zitten.
Kind, zei ik, het grijze is enkel voor de minuten, het oranje zijn de uren, kom, hoe laat is het?'
Twintig na twee, zei het kind.
Goed, zei ik, prima, en nu gaan we het nog wat duidelijker maken, ik schrijf de uren na de middag er ook bij, moet je daar ook al zelf niet meer over nadenken.
Zeg eens, hoe laat is het als het nu na de middag zijn zijn?
Zeventien na twee zei het kind.
Over de klok leren lezen
Labels: Handgemaakt, Jef