#genoeggezwegen

Tekening le coeur à marée basse

Had ik thuisbevallen dan was ik doodgebloed.
Had ik in het ziekenhuis bevallen van mijn eerste dan had het een keizersnede geweest.
Had ik thuisbevallen van de tweede dan had ze er nu niet geweest.

Ik kan daar allemaal inkomen dat mensen zo'n dingen zeggen én menen (en daar ook echt onder geen enkel beding van af willen wijken) want ik neem mijn bevallingen ook als maatstaf.
Ik ben er echt van overtuigd dat als ik bij mijn eerste bevalling in het ziekenhuis bevallen zou zijn het een keizersnede zou geweest zijn, vooral omdat ik twee uur met dichtgeknepen knieën heb zitten ambras maken in mijn bad omdat ik niet wou persen. (En natuurlijk ook omdat het kind in kwestie op 20 gram na 5 kilo woog. Ik zou er dan nadien ook van overtuigd zijn dat ik het inderdaad niet gekunnen had, 5 kilo, zot!)
Ik ben er echt van overtuigd dat ze mij (in het ziekenhuis in mijn buurt) niet de kans zouden gegeven hebben om twee uur te zitten protten in mijn bad vooral omdat ze me ook niet de kans wouden geven om te bevallen zonder knip. 'Ah neen hé madammeke, in 80% van de gevallen wordt er geknipt bij een eerste bevalling, als het moet dan moet het.' Die uitspraak was dan meteen ook de reden waarom ik op zoek ging naar een alternatief in de buurt en bij de plaatselijke vroedvrouwenprakrijk terecht kwam. Dat en het feit dat iemand mij madammeke noemde.
En ik ben er ook van overtuigd dat er in het ziekenhuis te weinig wordt geluisterd naar vrouwen en veel te veel wordt ingegrepen waardoor er dingen gebeuren die moeten opgelost worden, dingen die thuis niet zouden gebeurd zijn omdat er thuis veel minder wordt ingegrepen omdat er ook veel minder kan ingegrepen worden want er zijn geen baxters en machientjes en pijnstillers en monitors. *ademt weer in*

Maar ik vind niet dat iedereen maar moet gaan thuis bevallen, want ik kan heel goed begrijpend dat dat helemaal niks voor u is.
Maar!
Er is wel een heel groot verschil tussen thuisbevallen en in het ziekenhuis bevallen en daar niks in de pap te brokken hebben.

Ik had eigenlijk geen tijd om te bloggen, maar ik zie al twee dagen constant de #genoeggezwegen voorbijkomen op facebook en net zoals bij elk leed bekijk ik maar een tiende van de dingen die voorbij komen en dan word ik daar toch ook al heel ongelukkig van.

En toen ik gisteren nog even ging zitten voor Alleen Elvis blijft bestaan en tegelijk onrespectvol wat zat te Facebooken floepte ineens een kennis naar boven die iets wou vragen over bevallen. Of het normaal was dat je op je rug moest bevallen want dat haar gynaecoloog had gezegd dat hij 'geen garagist' was en dat hij daarna serieus uit zijn krammen was geschoten omdat ze had verteld dat ze misschien toch wel graag zou thuisbevallen. Want 'thuisbevallen dat is vragen om problemen'.
Die kennis vroeg dus of ik misschien iemand kende die wel thuis was bevallen van haar eerste want dat de grond nu wel een beetje onder haar voeten was weggezakt
Kijk, daar word ik nu kwaad van sé.
Ik kan begrijpen dat een garagist zijn klanten niet naar een fietsenwinkel stuurt, maar bij een gynaecoloog zou je toch correcte informatie moeten kunnen krijgen?

En dan was er vandaag ook nog de arts-assistent gynaecologie die vertelde dat ze al een paar keer had staan huilen na een bevalling. Van machteloosheid, frustratie en plaatsvervangende schaamte. En dat er inderdaad nog steeds heel veel onnodige interventies gebeuren.
Oh en dan ken ik ook nog persoonlijk drie vroedvrouwen in opleiding die alledrie gestopt zijn met hun opleiding omdat ze het niet meer konden aanzien (en horen) hoe vrouwen (en zijzelf) werden behandeld (en achter hun rug becommentarieerd) door de vroedvrouwen.
Wat is er eigenlijk mis, is het misschien normaal dat vrouwen -op hun kwetsbaarst- ineens hun klep maar moeten houden (en dat dan meestal ook nog doen)? Het is toch niet dat je je effe komt moeien met de correcte plaatsing van een knieprothese. Het gaat over de geboorte van je kind, iets waar je zo ongeveer 9 maand naartoe leeft, iets wat jij moet doen, iets wat je in je hoofd al 100 keer hebt gedaan, iets waar je allerlei romantische ideeën over had (en waar je wel van wist dat het misschien toch wel iets minder romantisch zou gaan uitdraaien), iets waarbij je overduidelijk iets bij in de pap te brokken hebt en iets waarbij je wel een minimum aan respect voor zou moeten krijgen.

Pik dit niet.
Stand up!
Ook nog: Waarom het beter bevallen is in Engeland.

Ah ja, btw die knip was dus in mijn geval niet nodig, chanske seg.

This one is for you, Tine!