Over aperitieven en halfgoden

Ik aperitief graag, allee, eigenlijk drink ik gewoon graag en aperitieven is het geüpgrade glas wijn dus ik kan dat alleen maar toejuichen, het enige spijtige aan aperitieven is dat je dat pas kan doen vanaf een uur of vier, we moeten eerlijk zijn, daarvoor is aperitieven eigenlijk een ander woord voor een drankprobleem.
Vanaf vier uur dus ongeveer, geweldig, om kwart na vier ben ik elke dag thuis van school met de kinders, wat een timing!
Ik hou mij dan nog efkes in en snij eerst wat fruit in stukken voor de hongerige magen, wanneer de ergste honger geweken is zet ik leukere dingen op tafel, zoiets gelijk dit, geroosterde noten, geüpgrade noten eigenlijk want er zit boter en zout over, een versimpeld receptje van Nigella Lawson, een succes, vooral bij Abel en mij, maar wij zijn sowieso al veelvraten.
Bij de noten drink ik dan een glas wijn, geen Martini of Sherry ofzo, gewoon ordinaire, goedkope, banale witte wijn, soms zelfs uit een karton en geregeld uit flessen met een draaistop, ik vind dat het lekkerst. (om van het gemak nog maar te zwijgen)
Ik heb niet veel nodig om kontent te zijn, hoewel ik een Pastis op een Frans terras uiteraard niet afsla.

Maar goed, die noten dus, dat is dus poepsimpel, je neemt een pan, doet daar wat noten naar goesting in -ik eet het liefst amandelen met velleke- en die rooster je, zonder boter of olie of iets anders. Als die wat beginnen te kleuren een klein klontje boter erbij zodat alles wat blinkt en een paar fijngehakte rozemarijnnaaldjes, wat bruine suiker en lekker zout, klaar!



Dit gezegd zijde wil ik het nog graag even over Yotam Ottolenghi hebben, hebt je dat soms dat je denkt: mm, dat is toch maar een eigenaardige combinatie -ik zeg nu maar iets, venkelzaad bij mozzarella bv- dat je nog even overweegt omdat maar achterwege te laten omdat je het beter weet, maar het dan toch doet en dan proeft ge dat en BAM smaaksensatie, ge weet gewoon, hier ga ik zo mee scoren mannekes! Awel, ik heb dat elke keer voor, vandaag ook weer, ik dacht: "jaja, venkelzaad bij mozzarella ofwa" maar ik deed het dan toch maar. BAM seg! Tomaat mozzarella zal nooit meer hetzelfde zijn, dat kan ik u wel verzekeren. Kijk hier maar eens. De sla was ook zoiets, simpele kropsla met radijsjes, kappertjes, half gedroogde tomaten en daarover wat citroensap en olijfolie (ik kan die recepten toch niet gevonden krijgen hoor, hier zou het ergens moeten tussenstaan, maar ziet u een zoekfunctie, ik niet) terwijl ik eigenlijk niet zot ben van kappers.
Om dus maar te zeggen dat ik het eten nogal geslaagd vond.
Yotam Ottolenghi kan mij krijgen.
En Jamie Oliver ook nog altijd natuurlijk.