Zes jaar

Zes jaar
Dat is zo'n schoon geheel, ik dacht ik maak daar een boekske van.
Ik wist toch al niet goed wat ik dat kind kadoo kon doen.


Gewoon rap via iphoto in elkaar steken en bestellen, echt zo gemakkelijk was dat.
En het beste van al, ge moet dat niet in een keer doen, want de verhalen die ik soms hoor van al die albumtoestanden, ge zoudt voor minder ne schrik pakken.
En rap geleverd, op minder dan een week zat het in de bus, ruim voor D-day!
Ge moogt eens meezien.


Zo begon het zes jaar geleden, het is toch altijd een schoon manneke geweest.


En dan de volgende 2189 dagen op 64 pagina's.

En dan kwam de dag van zijn verjaardag.


De dag voordien had ik nog snel zijn tanden laten bleechen.
Op zo'n dag wilt ge er toch stralend uitzien, niet waar?


Het boekje had succes.
Het Zorropak 18 keer meer.

De klastractatie viel ook in de smaak.


En de verrassing na school was een suc-ces!
Ge moet weten, het kind had van die zes jaar nog geen enkele keer in een trein gezeten.




Begrijpelijk dat de broers niet goed wisten wat de geplogenheden dan zoal zijn.


Ik deed alsof ik bij een andere familie hoorde.



Abel dacht hetzelfde want hij bleef "Papaaa" herhalen terwijl hij in de Fnac naar SOS Piet wees.


Een etentje later was de tijd gekomen om weer naar huis te treinen, en omdat het altijd nog wat gevaarlijker kan namen we de metro tot in het station, maar daar durfde ik mijn telefoon niet bovenhalen.


We moeten nu ook niet gaan overdrijven hé!