Binnenkort, wanneer alles gezaaid is en het weer volop blotebenenweer is, dan begin ik aan de jurken, tot dan gaat ge hier mijn moestuinvertelsels moeten verdragen.
Ik zal het weten te zeggen op Facebook, ge kunt dan gewoon met een gerust gemoed wegblijven.
Ge ziet in ieder geval dat ik nog wel wat werk heb.
Ik ben er in ieder geval wel mee bezig, het is voor de moment nog te nat en te koud om te zaaien (er wordt gezegd dat ge met uw bloot gat op de grond moet kunnen zitten) en ik wacht ook nog op de goedkeuring van mijn teeltplan door het Veltteam. Maar dan ... dan, dan gaat ge het zien gebeuren!
Ondertussen hou ik mij wel bezig, vandaag en morgen bijvoorbeeld met het verplanten van de haag die rond de oude moestuin staat.
En zo blijft ne mens bezig hé.
Eind deze week begint het echte werk, nog veel meer struiken en fruitbomen worden aangerukt, zodat het er hier volgende week ongeveer zo uit ziet.
De wilgen, die plantte ik een tijdje geleden al, ik nam ze mee van bij Tante Hilde na ons Kampvuurfeest en een dag nadien zaten ze al in de grond. Die grond is daar iets vruchtbaarder dan hier, maar hopelijk redden ze het.
Het kampvuur, de poel en het beestenhotel zijn ook al in orde, dus feitelijk is het vanaf dan gewoon wachten tot alles begin te groeien.
Gelukkig heb ik hulp, terwijl Abel gecrasht was op de zetel schoot Jef tegen zijn goesting zijn Groen Kostuum aan en begaven we ons naar buiten.
Zijn hulp beperkt zich helaas tot dingen doen die hij leuk vindt en vandaag was dat spruitjes plukken voor in de pasta, met een emmertje spruiten ronddraaien om te tonen dat de inhoud op zijn plaats blijft en op een berg dolemiet (kasteel) liggen.
Vandaar Het Groene Kostuum. Op den duur kunt ge het niet meer geloven dat ze zich wel wat proper gaan houden omdat ze terwijl ze het zeggen al in een plas staan. En ik ben een goedgelovige, Het Groene Kostuum heeft dus nog lang op zich laten wachten.
Ik had vroeger een Blauw Kostuum en ik haatte dat ook, zeker omdat ik altijd te laat naar toilet ging. Op die manier kunt ge aan zo'n dingen trauma's overhouden.
Maar heden ten dage draag ik voor de tuinwerkzaamheden een salopet en dus is Jef niet de enige belachelijke in den hof.
En daarbij, binnenkort zien ze daar toch niks meer van met die haag rond de tuin.
De moestuin, begin maart
Labels: (Moes)tuin