Dat Abeltje zei vorige week maandag:
"We gaan op kamp en we gaan ook blijven slapen!!"
Ik zei:
"Uhuh, heel tof jongen!" en dacht: "Uhuh, dat docht ik niet."
Maar zijn juf zei:
"Tuurlijk gaat hij dat kunnen en ik zou het echt spijtig vinden als hij niet blijft slapen."
En kijk, bepaalde mensen kunt ge op hun woord geloven dus stak ik gisteren een enthousiast Abeltje in een huifkar en haalde vandaag een smerig Abeltje terug op.
Een Abeltje dat als een van de eerste sliep, 's nachts tot drie keer toe van zijn luchtmatras rolde en 's morgens even vermist was tot ze onder zijn matras keken.
Een Abeltje dat helemaal niet liever thuis had geslapen, in tegenstelling tot wat ik gedacht had.
Wat zijn juffen die mijn kind beter kennen dan ikzelf toch geweldig.
Zo zot!
Dat Abeltje
Labels: Abel