De serre in het najaar

Voor en na.

Het ging nog maar traag vooruit in de serre, de tomaten kleurden amper nog rood en omdat ik de ramen steeds vergeet dicht te doen bij regen waren er ook al wat zieke planten (water is tomaats grootste vijand). De pepertjes en komkommers (wel regenminnende planten) doen het daarentegen nog steeds goed.
Tijd voor de grove borstel! Aan de tomaatkant van de serre gingen alle planten -op eentje na- eruit. De dikke laag mulch die zich in de loop van het jaar had opgehoopt werd aan de kant geharkt en samen met vers grasmaaisel, lasagnegewijs tot een composthoop omgevormd.
We zullen zien wat deze hoop volgend voorjaar brengt. Met een beetje veel chanse (en een warme winter) is alles gecomposteerd en kan ik de compost op de bedden gebruiken. Maar meer waarschijnlijk is het nog steeds een berg mulch. De reden daarvoor is dat het te koud is in de winter voor een deftige compostwerking, maar nog meer omdat ik niet van plan ben om de hoop geregeld om te zetten.
Dé moestuinman van de lage landen, zet zijn serrehoop wel om en kan zo zijn serre in het voorjaar zelfs verwarmen (broeihoop). Een geweldige oplossing om alle groenten die warmte nodig hebben om te kiemen (tomaat, paprika, ...) van uw vensterbank te houden.

In ieder geval heb ik me de moeite bespaard om alles naar buiten te werken, kan zo'n hoop geen kwaad in de serre én is er weer plaats om vers groen te zaaien.
Oh dat is toch altijd leuk om aan iets nieuws te beginnen.

Omdat ik maar weinig water geef aan de kant van de tomaten is de grond hier kurkdroog, voor er gezaaid kan worden moet er dus eerst gegoten worden. Rondom de serre staat het vol met emmers, bakken en vaten regenwater, ze worden allemaal uitgekapt om de grond weer wat tot leven te wekken, alle zaadjes zouden anders niet veel doen in de grond.

En dan is het tijd om te zaaien.
Rijtjes en rijtjes velsdla, spinazie, koriander, dille, kervel, rucola, winterpostelein, bataviasla, gewone sla, snijbiet, radijs, bietjes en venkel.
De meeste groenten kunnen nu nog gewoon gezaaid worden, de vier laatsten zijn een gok, maar hey, wie niet waagt, niet wint!
Vorig jaar zaaide ik veel te laat nog venkel (wat nooit iets had geworden moest het gewinterd hebben) en aan het begin van de zomer aten we toch maar schoon venkel. Aha.

Dus binnen een paar weken zou dat hier terug schoon groen moeten zien.
En die laatste is voorzekers een hele Vlaamse zin.