En daar is dan het geboortekaartje!

Ik vind, als je iets kan uitbesteden dan moet je dat vooral doen!
Toen ik zag hoe enthousiast mijn kinders de kleurplaten van Naais inkleurden kreeg ik een ingeving. Een geboortekaartjesingeving!
Ik zou gewoon een kleurplaat bestellen bij Naais, ha, tsjakaa!
Ja, dat gaat iedereen keitof vinden, met die kleurboekenrage van tegenwoordig.
Ik bestelde 'een kleurplaat die zo'n beetje bij ons gezin past' en streepte geboortekaartje door op de to-do lijst.
Iets voor den doopsuiker moest ik dan nog wel verzinnen, maar daar hadden we nog tijd voor.

Dus het werd dit.
In plaats van één grote tekening, een collage van allemaal dingen die de familie Zsazsa typeert.
We gaan niet in de detail treden, sommige dingen zijn nogal aan de genante kant.

Omdat ik het wat zonde vond om die kleurplaat in vier te plooien om op te sturen bedacht ik het geniale plan om de geboorteaankondiging via mail te doen, kon iedereen die plaat zo vaak afdrukken als ze wilden.
Ik vertelde mijn kleurplaatplan aan wat vriendinnen en die vonden dat allemaal maar niks. Van 'Maar ik heb geen (nooit inkt in mijn) printer', over 'en al die gepensioneerden dan, die hebben ommes geen emailadres' tot zelfs 'gierigaard'.
Ondertussen vond ik het misschien ook wat te sober én hadden we nog steeds geen doopsuikeridee.
Lap.

Dus het werd dit.
Een geboortekaartje én een kleurplaat!
Kaartjes om op te sturen en een kleurplaat om kadoo te geven.
Misschien moest ik nog iets verzinnen om bij de kleurplaat te geven.
Kleurpotloden! Maar die potloden in die kleine doosjes zijn ook niet altijd van de meest geweldige kwaliteit.

Dus werd het dit.
Eén vierkleurkleurpotlood van een deftig merk.
(Hoe verzint ze het toch?!)
Maar, ik wou toch ook nog iets suikerboonachtigs geven.
Allee, bij een geboorte hoort toch chocolade?

Dus werd het dit.
De keuze uit vier repen van Tony Chocolonely.
Chocolade van de ethische soort. Als meter van My Fair Baby moest ik natuurlijk wel iets kindvriendelijkers verzinnen dan de gewone suikerbonen uit de winkel (die ik de vorige keren wel kocht).
Chocolade van Tony Chocolonely, dan konden we natuurlijk niet anders dan het kind Toni noemen.
Of Tony als het een jongen was geweest.
Zo'n gepersonaliseerde reep was immer nog een pak duurder.

Dat van Toni/Tony is een grap.
Het is zelfs zo dat de geboortekaartjes een week op zich hebben laten wachten omdat we het geslacht niet wisten en we pas daags nadien de naam hebben doorgegeven.
In tussentijd zaten die Naaisen maar te wachten om de kleurplaat in elkaar te passen.
En toen alles in elkaar paste, wou ik er ineens nog een kraamkosttekeningetje bij, want dat kraamkostplan bleek wel te werken en ik wou gelijk iedereen op de hoogte brengen.

Trouwens, dat van die platte buik en dat doorslapen dat was ook een grap.
Spijtig genoeg.

Voila, de kleurplaat in vol ornaat, voel u vrij om ze in te kleuren, ze staat ervoor!