Prittig weekend

Voor ik kinderen had dacht ik dat knutselen met kinderen keileuk was.
Want knutselen was nl. keileuk toen ik kind was.
Wist ik veel waarom mijn ouders nooit gezellig meeknutselden.
Ondertussen ben ik het te weten gekomen.
Knutselende kinderen zijn gewoon niet gezellig.
Bent, de zwemmende dino was dan ook ons laatste knutselprojectje.

Dus toen ik vorige week een mailtje kreeg van Pritt met de vraag of ze ons een prittpakket mochten opsturen was ik toch niet gelijk enthousiast.
Maar langs de andere kant, zo wat stiften, die komen altijd wel van pas natuurlijk.
Ik stuurde mijn adres en Pritt stuurde mij een doos vol Pritt.

Ik besloot het knutselen-met-kinderen een nieuwe kans te geven.
Binnenkort vraagt hun juf wat ze gedaan hebben in de vakantie en wie weet zegt er dan wel eentje dat we gezellig samen hebben zitten knutselen. Met papier en lijm en scharen en schoendozen enzo. Echt gezellig met die leuke leuke mama van ons.

We kozen een knutselproject op de Prittsite en in plaats van 'maar gewoon' een pop-upkaart te maken gingen we voor pop-upkaart 2.0: the good-old kijkdoos.
Dat vond ik als kind nl. keileuk.
Om het moment ten volle te beleven schoof ik een cake in de oven en haalde de theepot boven.

Blijkbaar zijn er ook prittstiften 2.0, je kan er niet alleen mee lijmen maar ook mee verven. Tegelijk.
Ik was hier niet van op de hoogte. (Ik moet stilletjes aan misschien toch gaan toegeven dat de kleur blijft en er niet alleen voor zorgt dat je kan zien waar er al lijm zit.)

Abel verfde, Jef knipte en ik dronk thee en at cake.
Zie je wel dat knutselen toch keileuk kan zijn!

Er was sprake van een strikte rolverdeling, ttz. Jef deed al het werk dat ik normaal zou doen, Abel deed het geplak en ik schonk nog een tas thee uit.

En toen was het klaar.
Pop-upkaart 2.0


Ik vind dat we dat goed gedaan hebben.

Check de site, je vindt er nog veel meer leuke knutselprojecten, spelletjes en er valt ook iets te winnen.