Aftellen in 2015


Ik ging naar een Katholieke school, dus vanaf deze week werd er elke maandag (vrijdag?) een kaars aangestoken op
een buxussen bloemstuk: de adventskrans!
Mijn zonen gaan naar een school voor heidenen, ik zou niet kunnen zeggen of ze het woord advent kennen.
Moesten ze het kennen dan is dat niet omdat ze stiekem de bijbel lezen, maar omdat zich het woord adventskalender nog
kunnen herinneren van de voorbije jaren.
Wat bewijst dat je met de hulp van Chocotoffs iemand alles kan doen onthouden.

Goed, de kalender!
Ik vind dat tof, aftellen naar iets leuks, anders zou ik de Sintkalender natuurlijk niet maken.
Dus ik dit jaar weer nadenken over een adventskalender.
En juist op tijd ontdekten we de Adventskalender van Lego, van Star Wars dan nog, ha, daar kwam ik goed mee weg!
En toen ik vorige week met Abel een kadootje voor Toni ging kopen ontdekte hij de Sintaftelkalender van Playmobil.
Ik zal hem zelf betalen, smeekte het kind. We waren nog niet goed thuis of de helft van de deurtjes waren al open.

Tot vanmiddag was de stand Sinterklaas vs. Advent, 2-1.
En toen kwam ik een stuk bubbeltjesplastiek met grote bubbels tegen en zag ik in mijn verbeelding iets veel coolers als dat er nu tegen de muur hangt. Ach, het kan er niet altijd boenk op zijn hé.
We hebben toch nog eens geknutseld, en zelfs zonder Gebleet & Ambras!

De reden daarvoor is simpel.
Ik deed alles zelf.

Wel aangemoedigd door twee kinderen die dingen zeiden als: Amai jij kan goed kerstballen/kerstbomen/sterren tekenen.
Amai jij kan mooi kleuren. Amai jij blijft goed binnen de lijntjes.
Het zou me niet verbazen moesten ze elkaar ondertussen rologend hebben aangekeken, blij dat ze het zelf niet moesten doen.

Toen ik daarnet met mijn kodak vertrok hoorde ik Abel fluisteren: Ze heeft het niet gezien, Jef!
Ze heeft het wel gezien, kwekte ik, ik heb wel gezien dat jullie het eerste deurtje al hebben opengeprutst, moeders zien alles.
En de Sint ook!