De moestuin in oktober, bergaf vanaf nu

De moestuin, ik heb het daar dit jaar nog niet veel over gehad.
En ik praat daar nochtans zo graag over.
Gisteren deed ik een rondje met de kodak, dus bij deze Het Verslag voor de Moestuingeïnteresseerden.
(Ik zou daar persoonlijk keihard in geïnteresseerd zijn.)


Kijk eens hier! Tjakaa, dat hebt gullie nu waarschijnlijk niet in de moestuin staan, niewaar!
Jonge tuinbonen, in de zomer gezaaid, nu klaar om te oogsten!


Met voor de gelegenheid geen zwarte maar groene bladluizen!


En nog jong geweld, peultjes!
Ik ben eigenlijk helemaal ontregeld, moet ik nu pompoenen met voorjaarsgroenten gaan klaarmaken?
Ah ja hé, er zit niks anders op.


Maar de klassieke najaarspeulen zijn er ook, aanschouw de boerentenen!
(Als ge ze vindt.)


En hier de schone borlotti's, sommige al droog andere nog vers.


En dan zijn er nog snijbonen (en struikbonen, die zijn er ook, maar daar heb ik geen foto van.)
Op de achtergrond zie je de kalebassen, (allee ze zijn ondertussen al geoogst, het vriest hier namelijk al.) dat is geen peulgroente maar een vruchtgroente gelijk courgettes en pompoenen en kalebas zit daar dan ergens tussen. Bij Lieven lees je er meer over.


Eindelijk hangen (hingen) er groenten aan mijn Arne Quinze.

Vreemde groenten.
(Niet echt lekkere groenten ook.)
Maar dat is het voordeel van een groentetuin, de lekkere dingen mogen blijven, de andere vliegen en het jaar nadien is er dan plaats voor iets anders.
En soms komen ze dan na een paar jaar toch nog eens terug omdat ik niet doorhad wanneer ze moesten geoogst worden of hoe je ze best klaargemaakt en ze eigenlijk toch wel meevallen.


Met dat in gedachten blijf ik elk jaar spaghettipompoen zaaien, hoewel ik dus nog altijd niet het recept gevonden heb.
Vertel mij snel uw succesrecept!


Dan is neefje courgette toch de gemakkelijke van de familie seg. Dat gaat er altijd wel in, in die mate zelfs dat ik halverwege de zomer nog eens bijzaai zodat er courgettes zijn tot aan de vorst.
En ziet eens wat een schoon courgettekes dat laatste is, ooit zo'n fier courgette gezien?


Deze gasten hun tijd in de moestuin zit er ook op, dra zal ik ze allemaal oogsten en dan gaan ze de serre in waar ze nog een paar maand kunnen bewaard worden.


De citroenverbena gaat ook mee naar binnen, gesnoeid dan wel, de blaadjes droog ik en volgend jaar kan hij terug van start gaan voor nog een jaartje rond keilekkere thee.


En ziet den deze eens! Spontaan opschoten tussen de aardbeien en de wortelen, nog maar pril aan de leg en nu al bijna aan zijn eind. Altijd spijtig om zo'n enthousiasme slecht zien af te lopen.
Ik heb er wel zaad van bewaard, want lekker waren ze ook al!


Maar er zijn ook groenten die mogen blijven staan, de winterprei is niet bepaald indrukwekkend van formaat maar kan wel gewoon buiten blijven tijdens de vorst.


Hetzelfde voor de oerprei die al een tijdje terug komt piepen.
Een hele winter de tuin in kunnen voor verse prei, ik vind dat een luxe ja!


En wat komt er daar nog piepen?

Een witte kool, die verdwijnt ook snel keuken in, maar de koolrabi, die kan er nog heel efkes tegen.
Toch al maar een receptje bedenken.


De bladkolen die mogen dan weer wel buiten blijven, alleen spijtig dat de cosmos straks ten onder gaat aan de vriestemperaturen. Wat een geweldige kleurencombinatie!


En die hommel moet straks ook al een ander bloemmetje zoeken.


Hetzelfde voor de bij, want komkommerkruid en Oost-Indische kers zijn niet meteen heel bestand tegen de vrieskoude.


Ach ach ach, de zomer is weer voorbij.
Het verval is ingezet.