Fair wear friday #9

fair wear #9

Ik zag deze foto vandeweek bij Dietemiet. Ha, dacht ik, daar moet ik ook eens iets over schrijven, want in in plaats van te denken dat het wel tof zou zijn om elke dag op te staan om 6 uur, doe ik dat gewoon al 10 maanden!
En wie mij een beetje kent weet wat voor een prestatie dat is.
Vroeger strompelde ik (na zes keer wakker geroepen te zijn) om acht uur uit bed, om mij snel te douchen en een kwartier later met (door hun vader) proper aangeklede kindjes met (door hun vader) lekker gevulde brooddozen te vertrekken naar school. Daarna brak de periode aan dat ik met haastig aangeklede kinderen naar school vertrok waar ik te laat aankwam omdat we nog langs de bakker moesten. Omdat mijn kinderen naar een freinetschool gaan viel dat gelukkig niet op, want ouders beslissen daar gewoon zelf hoeveel ze te laat komen.
Ik wil maar zeggen: Opstaan is voor mij het ergste moment van de dag.

Wel goed omdat 's morgens al achter de rug te hebben natuurlijk.

En toen leerde ik dus De Jager kennen. De man wiens wekker élke hartverscheurende ochtend om zes uur al afloopt. Ook de man die al binnen de week elke dag bij ons bleef slapen. En vooral de man waarvoor ik de moeite wil doen om elke hartverscheurende ochtend samen mee op te staan. Om te knuffelen. Ah ja.

Ik. Verdien. Zoveel. Respect.

Omdat dus juist het opstaan vreselijk is blijf ik dan daarna ook maar gewoon wakker, ah ja, ge zult maar elke dag twee keer moeten opstaan. Niet dat ik dan iets nuttig doe tot ik het eerste kind uit zijn bed haal, ik ruim een beetje op, ik maak zwemzakken en bokes, maar door de band genomen zit ik gewoon wat te suffen voor de kachel.
Heerlijk vind ik dat.
Rust.
Geen gespoei.

Daar alleen al voor zou u dat ook moeten doen.