Ik kom veels te weinig buiten, het is wel koud hé mensen en de dalende temperaturen zijn recht evenredig met het snot onder Abels neus, maar nu las ik afgelopen week dat een kind tussen zes maanden en vier jaar twee uur per week moet buiten zijn en dat halen we voorlopig amper. Wacht, even verduidelijken, ik heb het over vitamine D, die vitamine van de zon enz. Tot zes maand profiteert een baby nog van de reserve die hij meekreeg uit de buik (ik was hoogzwanger in de zomer, dus dat zit wel goed) maar dan geraakt het stilletjes op, Abel is nu vijf maand dus ik moet dat toch wat in het oog houden.
Stefan Kleintjes zegt het volgende in zijn boek:
Dit kind maakt in principe voldoende vitamine D aan:
-Een blote zuigeling met luier die 30 minuten per week buiten is.
-Een volledig geklede zuigeling die minimaal 2 uur per week buiten is.
Maar zorg ook voor:
-Volwaardige voeding: moedermelk, volle melk en -producten, ei, eidooier, vette vis, boter, margarine.
Wijle naar buiten dus, dat bloot zijn vond Abel niet zo geweldig dus toch maar wat kleren aangedaan. (lachen!)
Maar wat doet een mens buiten als de grond zo hard is als beton?
U ziet het al, zorgen voor de gevederde vriendjes die de temperaturen momenteel ook niet om te lachen vinden.
Jef en ik maakten een vogelrestaurant in kerstboomvorm.
Pindanoten aan een touwtje rijgen is geen sinecure, dus dat verduidelijkt de trieste slinger.
Het eerste half uur bleef het stil, maar dan kwamen ze aangevlogen, de koolmezen op kop, dan de mussen en pimpelmeesjes en dan kwamen ze allemaal roodborstjes, vinken, iets met een kuif, deze vogeltjes met hun lange staart, de vette vogel die mijn onderste tak om zeep hielp en zelfs een cameraschuwe Vlaamse gaai.
Ik ga dat wel kunnen denk ik, zo gepensioneerd zijn en heelder dagen naar buiten kijken.
Toevallig kwam Jef vandaag thuis met zijn geweldig zelfgemaakt voederplankje, een pluim voor de juf! (ook lachen)
Mme Zsazsa, nu ook voor vogelaars
Labels: (Moes)tuin, Leuk met kinderen