Calamiteiten in Hoensbroek

Eerst was er de wandelstok.
Dan was er de wandelstok met een schildje.


En nu is er de wandelstok met drie schildjes.
Die dingen koop je voornamelijk in toeristenwinkeltjes in bedevaartsoorden.
Denk ik tenminste, zo'n schildjes waren mij tot voor een maand onbekend, het gebruik van schildjes hangen op wandelstokken is Mr. Zsazsa's inbreng in onze relatie, en zo vullen wij elkaar weer perfect aan.
Ik doe de was, plas en het eten, en hij koopt schildjes in toeristenwinkels, complementair heet dat.

Het laatste schildje komt van Valkenburg, mijn inbreng in onze relatie.
Mr Zsazsa komt uit een Katholiek nest, ik uit een kitscherig.


We bezochten daar de Burcht van Valkenburg.
Heel leuk om te doen, alleen al omdat ze in het winkeltje beneden een 'Broodje Unox' verkopen.
Dezelfde dag bezochten we het Kasteel van Hoensbroek, De Grootste Burcht tussen Maas en Rijn. Jaja, wij schuwen geen cultuur!


We reden nog maar net op de snelweg of we zagen dit.
Internationale Transporten Weltens uit ... Hoensbroek.
God was met ons (en weet niet dat wij al een gps hebben).

Goed, De Waterburcht van Hoensbroek dus, wat leerden we daar allemaal?


Middeleeuwers hadden nog geen internet en moesten dus echt spelen.


Kindsoldaat zijn in de Middeleeuwen was keitof.


In de kerker is er zo goed als niks te zien én kinderen vertoeven niet zo graag in kerkers.


Een kotsgat in de grond is geen overbodige luxe als er én gans én kip én varken én konijn op het menu staat.


En er zijn mensen die 'calamiteiten' verkiezen boven 'noodgevallen', geweldig idee!