Een schoon carréke is ook niet mis

Het begon allemaal hiermee, ineens had die hand altijd die froe vast, dat leek me toch ook niet ideaal.
Plots had mijn hand de schaar vast en werd het kind met zachte hand naar een stoel gedwongen.


Aangezien het kapel zo'n twee keer per jaar weer begint vanuit iets met een froe was dit een goed vertrekpunt. Ik knipte en plots keek ik mezelf recht in de ogen, maar dan zo'n generatie geleden.
Jef vond het goed, maar ik wou toch iets mannelijkers, dus ik knipte er en rondje af, en nog een, en eens naar boven en naar beneden en nog toereke en toen werd het zoiets en verplichte ik mezelf om die schaar weg te leggen en ook al laat ik u enkel de achterkant zien, de voorkant ziet er zeker niet slechter uit, dus u moet zelf maar weten of het gelukt is of niet.
Gelukkig is het nog steeds niet kort, dus de kapper is nog altijd een optie.


En dan wou dat Abeltje ook, en ja, veel meer dan een froe heeft dat kind niet.

Het potske is omdat het koud is, niet omdat het mottig is, hij is nu nog schattiger eigenlijk.

Ah ja's
Ah ja 1: De piramide op de eerste foto is zoiets, een smart game gelijk ze zeggen, een groot succes hier én -dames en heren- én uw kinderen spelen daar alleen mee, dus ik heb deze gekocht voor Jef en dit voor Abel, ooohh dat gaat hier stil zijn in de Kerstvakantie, op die krakende breinen na uiteraard.
Ah ja 2: Ja, ik weet het van de foto's, maar ik zit hier wel met een deadline van mekaniemeer, dus ik heb weeral geen tijd voor echte kodakken.
Mijn excuses.