J&L in z&w

Twee jaar geleden verdubbelde het aantal kinderen in onze straat met een enkele verhuis.
Binnenkort wordt nr 6 geboren, zes kinderen op zes jaar, hoe schoon is dat?


In de winter waren de bezoekjes eerder formeel maar in de lente leerden ze elkaar goed kennen. En hoe, geregeld moest ik twee vechtende kleuters uit elkaar trekken en af en toe stond ik met een briesend exemplaar bij de buren, het andere thuis achterlatend.
Bij elke ontmoeting vloeide er vocht, was het geen bloed dan waren het wel tranen
(oké oké, meestal dat laatste).


Nu eindelijk uitgemaakt is dat ze elkaar waard zijn, zijn het de beste vrienden, samen kunnen ze een hele dag op één enkele berg zand doorbrengen, zwart zand natuurlijk.
Samen komen ze op de beste ideeën, vandaag was dat "een boek met allemaal doodskoppen maken" terwijl ze vorige week nog op het lumineuze idee kwamen om op een stoel op een tafel te gaan staan om beyblades in de dakgoot te schieten, wat valt er anders te doen in een rustige straat in de stille Kempen, niet waar?


Het is een plezier om ze bezig te zien.
Ne mens zou er melig van worden.