Mme Zsazsa werkt volgens een vast stramien

Het grote voordeel van school is dat je leuke dingen helemaal alleen kan doen.
En tussen half negen en drie kan je veel doen.

Let wel: Ik vind mijn kinderen leuk, maar soms zijn ze nog leuker als ze op school zitten.
Zo is het bijzonder aangenaam om alleen door een boekenwinkel te struinen.
Of alleen met een zorgvuldig uitgekozen boek een koffie te gaan drinken.
Of alleen tegen een gezapige snelheid over de snelweg te zoeven met een praatprogramma op de radio.

Zo reed ik gisteren de grens over, recht Nederland binnen, richting Eindhoven, voor mij de dichtsbijzijnde wekelijkse stoffenmarkt.
Een bezoekje aan Eindhoven verloopt telkens volgens het volgende stramien. Ik weet het allemaal niet goed meer op de snelweg, zit plots toch in het centrum, parkeer me onder de Bijenkorf, kom buiten aan de parking en twijfel of ik nu links of rechts moet, wandel door een soort van garagecomplex met vitrines waar goedkope juwelen, namaakparfum en plastieken frakken verkocht worden het winkelcentrum binnen.

Dat steek ik door terug naar buiten waar de markt al bezig is. Tussen de kaasbollen, sokkenkramen en pannenverkopers loop ik recht naar Modestoffen Van Der Vorst waar bij elke meter effen katoen een gratis flauwe mop zit.

Ik passeer ook bij een van de fourniturenkramen voor wat ritsen, vliesline of deze keer overlockgaren.

Vervolgens maak ik een kleine omweg terug naar het winkelcentrum, elke keer volgens een andere route, deze keer door de Hermanus Boexstraat waar ik Waar ontdekte, een soort van Goed Vandoen maar dan met een toonbank en een voordeur.

Terug aangekomen in het winkelcentrum stop ik al mijn aankopen in de auto en ga nog een laatste keer terug, recht de Bijenkorf binnen, waar niemand lacht, of toch niet inwendig en ik me een soort van Pretty Lady-meets-boerentrien voel, maar dan zonder hoerderij. Maar wat ik voel dat maakt allemaal niet uit want ze verkopen er boeken, veel boeken, en in Nederland verkopen ze andere boeken dan in België, wat het een soort van ontdekkingstocht maakt.
Ik neem de tijd om wat nieuwe leesboeken uit te zoeken, reken af met de pinpas en loop doelgericht naar de laatste halte van mijn Eindhovendag, La Place.
Een plek waarvan ik wou dat ik er op een kwartier vanaf woonde, of neen, toch niet want voor je het weet wordt het zoiets banaals gelijk de bereide gerechten uit de Delhaize.

Ik kies een zelfgemaakte limonade, stel een slaatje samen, niet evident, want je wil natuurlijk zoveel mogelijk meenemen op een zo klein (goedkoop) mogelijk bordje en je wil het niet riskeren dat ze aan de kassa zeggen: "Nou mevrouw, als u het zo volpropt moet ik een maatje groter aanrekenen, dat begrijpt u wel?" waarop je dan moet reageren alsof je niet wist dat er verschillende maten en dus prijzen zijn. Ik kies nog een broodje voor erbij (kruidenkaas) en dan betalen, of afrekenen want we zijn immers in Nederland.

Dan volgt een belangrijk onderdeel van de trip, een tafel uitzoeken, ik neem altijd een grote tafel, eentje waar andere mensen zitten, de reden daarvoor vertel ik u meteen. Ik ga zitten, neem een boek en geniet van de lekkere en rustige maaltijd.

Wanneer alles op is, is het tijd voor koffie en dan komt die grote tafel goed van pas, je wil natuurlijk niet heel je hebben en houden weer moeten meesleuren dus kijk je iemand aan en vraag je: "Excuseer, zou u even op mijn spullen willen letten, ik ga snel een koffie halen?" Waarop iedereen altijd: "Ja natuurlijk joh!" antwoordt. Wie je hiervoor vraagt maakt niet uit, sociale controle weet je wel?

Een tip: Doe dit niet als u kinderen bijheeft, u wil niet achtervolgt worden door een huilend kind dat doet alsof u het ging achterlaten in een vreemd land.
Been there, done that.

Na de koffie en de muffing pakt u alles weer in, knikt u uw tafelgenoten vriendelijk goedendag en kan u ontspannen naar school rijden.
Nu nog een praatprogramma op de radio en u kan er weer even tegen.