Lang Leve de Kool seg!

Ik ben dit (en vorig) jaar zwaar fan geworden van kolen. Vooral hun eeuwigdurend enthousiasme vind ik fantastisch.
Er zijn weinig dagen dat er geen kool te eten is recht uit de tuin. Heel de zomer lang is er bladkool, bloemkool en broccoli, in het najaar zijn er de dikke rode- en witte kolen en in de winter de savooi- en boerenkolen bedekt met een laagje rijm.
Maar er is meer! Zo goed als alle kolen die tijdens de winter in de tuin mogen blijven staan beginnen wanneer het weer wat zachter weer wordt nieuwe scheuten aan te maken.
Knal in het gat van the hungry gap zoals de Engelsen het zo schoon noemen, de magere periode tussen de laatste pastinaken en eerste erwten.


Russische bladkool

Die scheuten zien er uit zoals mini broccolietjes, soms zijn ze wat minder vast en dan zien ze er uit zoals op de volgende foto.


Palmkool of cavalo nero

Zo dus, een beetje luchtiger.
Maar of ze nu luchtig zijn of niet, oogsten die handel!
Als je geregeld oogst kan je minstens een maand lang van deze geweldige minibroccolietjes eten, of je nu bladkool, broccoli of spruiten geplant hebt. Niet geoogst openen de scheuten zich en komen er kleine gele bloemetjes tevoorschijn. Ook schoon en eetbaar, maar de scheuten zijn net iets veelzijdiger. Je eet ze warm zoals broccoli maar ook rauw zijn ze erg lekker. Bijvoorbeeld in salades of om gewoon zo op te knabbelen tijdens een wandelingetje door de tuin. De smaak is echt fantastisch, zoet en knapperig, voor meer lyrische dingen moet ik u naar Dorien verwijzen, ik denk zelfs dat ze er dit weekend over schrijft in De Standaard, zo fan zijn wij.

En nog meer kolennieuws, want buiten de scheuten kan je ook nog volop van de bladeren eten, keilekker in stoemp en fijngesneden aan soep of spaghetti toegevoegd of zoals hier als chips!
Nog een pinteresthit, daar heet het kalechips en klinkt het wel een pak exotischer dan koolchips. Kale is eigenlijk gewoon bladkool zoals boerenkool, maar je kan eigenlijk alle bladeren gebruiken, die van broccoli, bloemkool, savooi of zoals ik de kleinere blaadjes van de zijscheuten van bladkolen allerhande. Het voordeel is dan dat je de bladeren niet in stukken moet scheuren waardoor de chipsjes er nog lolliger uitzien. Lollige kool, wie had dat gedacht?


Stap 1: Was en droog de kool (ik doe dat allemaal niet, deze blaadjes komen recht van de plant)


Stap 2: Giet wat olie over de kool en smeer elk blaadje goed in, kruid met peper, zout, chili…


Stap 3: Zet 10 minuten in een oven van 175°, of langer, of minder lang, je moet eigenlijk gewoon af en toe een kijkje nemen, als het kraakt is het klaar.

Ik strooi er nog wat zout over, eet de helft op en roep dan de kinderen.
Koolchips! roepen ze dan: Jeuj, koolchips.
Ik zei het al: lolliger kan het echt niet worden.