Mme Zsazsa lanceert (hopelijk) een nieuwe (oude) traditie #kraamkost

Foto's: Ann Vertriest

Ik heb bij beide kinders nooit één kraamtraan geplengd.
De overgang van geen naar één en van één naar twee liep eigenlijk nogal vlotjes. De uren die ik 's nachts minder sliep, sliep ik overdag samen met mijn baby bij.
Nog gezellig ook nog.
Het enige moment waarop zelfmedelijden mij nader stond dan lachen was als er moest gekookt worden.
Dat moest bij een eerste kind niet per se iets zelfgemaakt of heel erg verantwoord zijn maar van het moment dat je nog een ander kind moet voeden zit dat toch wat anders.

Zelf eten maken dus. En reken maar dat rond etenstijd kind twee niet wou slapen en kind één extra vervelend deed en dat dan ook nog eens de telefoon ging.
Plus, ik weet niet hoe het met u zat, maar ik voelde mij de eerste weken na de bevalling niet echt op mijn best in rechtopstaande positie.
Ja dààr komt de huilbui!

Ik snakte ook altijd naar gezonde kost, dus ik vond het dan ook echt erg als ik niet aan koken toekwam.

Daar zat ik dus de afgelopen dagen aan te denken, hoe dat deze keer zou gaan. En hoeveel goesting ik nu al heb in grote porties lekker eten met veel saus en nog een slaatje apart en hoe erg ik dat ga vinden als dat uitdraait op een microgolfmaaltijd. Want -iets wat ik mij als jonge twintiger nooit had kunnen voorstellen- een mens kan écht genoeg afhaal- en diepvriesmaaltijden gegeten hebben.

En ineens zag ik het licht!

Mensen die op kraambezoek komen vragen vaak met wat ze je een plezier kunnen doen? Wel, ik ga gewoon een zelfbereide maaltijd vragen.
Bij een derde kind heb je babygerief met hopen, wat is een mens uiteindelijk met nog een pyjamake, knuffel of overtrek voor het verzorgingskussen?
Doe mij maar balletjes in tomatensaus met puree in de plaats!
Of een portie spaghettisaus met een pak spaghetti en gemalen kaas.
Of gegratineerd witloof met veel puree en lekkere kaassaus.
Of een grote kom minestrone, of quiche met een zakske sla en een potje vinaigrette, of een schaal lasagne, of moussaka, of stoofpotjes en curry's met rijst, of crumble of een zelfgebakken cake, of fruitsla ofzo. Misschien met een pintje erbij.

En vooral, ik nam mij voor om volgende keer als ik op babybezoek ga te vragen wat ik kan meebrengen om te eten.
Als we daar nu eens een nieuwe traditie van maken?!

Ik legde vanavond mijn idee voor op facebook. Want misschien trek ik het allemaal wat uit proportie, misschien vind ik eten net iets belangrijker dan de meeste mensen?
Maar het idee werd enthousiast onthaald, waarschijnlijk omdat het op facebook vol zit met zwangere en pasbevallen vrouwen.
Blijkt dat de meeste koppels snakken naar lekkere, gezonde, zelfbereide maaltijden in de drukke weken na de bevalling. Plannen, winkelen en koken is er dan echt soms teveel aan.

En zoals iemand opmerkte:
Elk bezoek een maaltijd laten voorzien, dat zou zo zalig zijn! En ge gaat zelden slecht eten hebben, want mensen doen altijd keihard hun best als ze voor iemand anders moeten koken.
Leve de ovenschotels en eenpansgerechten.

Voila, willen we dat afspreken?

En minder dan een dag na deze post is de eerste ovenschotel al gesignaleerd!
Applaus voor Annouk die vanavond de ouders van Ella-Louise gaat gelukkig maken.

Post ook uw #kraamkost op facebook, twitter en instagram.
Whahaa, zo tof!
En lees ook de comments eens, zo inspirerend!