Luiertime baby, drie weken later

Toen ik het rokjesboek schreef ging het hier vnl. over rokjes.
Toen ik het moestuinboek schreef ging het hier vnl. over tuinieren.
En nu ik pas bevallen ben van een oeliekoeliewoelieboeleke gaat het hier dus inderdaad vnl. over oeliekoeliewoelieboelekesdingen gaan.
Zo werkt dat hier.

De volgende weken ga je hier alles lezen over bevallen, geboortekaartjes, borstvoeding, doopsuiker, misschien wel zelfgemaakte babykleertjes, luiers, kraamkost, draagdoeken, hoe ik na drie weken al terug een platte buik had en tegelijk mijn baby doorsliep.
Maar laten we eerst beginnen met de luiers!

Bij de lancering van My Fair Baby in september gaf Elisabeth van Klein Spook mij een snelcursus wasbare luiers, afgestemd op de luiervoorraad die ik bij elkaar had gesprokkeld. Die voorraad bestond uit simpele meegroeiluiers en inleggers. Ik kocht wat wollen en gewone (pul) overbroekjes bij en ik was er compleet klaar voor.

Meteen ook hét grote voordeel, je schaft één keer (online) luiers aan en that's it.
Nooit nog zonder luiers zitten, gewèldig!
Ik kocht dus niet -voor alle zekerheid- toch nog maar een pak wegwerpluiers maar besloot om meteen, vanaf dag één er keihard voor te gaan.

En dat ging.
In het begin zat dat stukje navelstreng natuurlijk wel in de weg (ik weet niet hoe ze dat in het ziekenhuis doen, maar bij Toni&c° lieten de vroedvrouwen dat gewoon bloot, na een paar dagen is het voldoende opgedroogd om het een stukje in te korten zodat je al geen rekening meer moet houden met dat klemmetje en op dag vijf viel het er hier al volledig af -en in tussentijd maar stinken) dus dan flapte ik dat omhoog en legde er een gaasje op. (Nadat ik er eerst wat moedermelk op drupte, prima ontsmettingsmiddel dat!)
Door de grootte van het kind en de dikte van zo'n luier konden de body's in maat 56 en 62 wel meteen weer de kast in.

Ik heb wat geëxperimenteerd met verschillende combinaties en voor het moment vind ik de twee versies van hierboven het handigst.
De combinatie inlegger en pul-overbroekje (rechts) is net zo makkelijk als een wegwerpluier. In zo'n broekje past natuurlijk ook een luier dus je kan er alle kanten mee uit.
De overbroekjes hoeven pas na een aantal keer uitgewassen te worden, tussen twee beurten hang ik ze op om te drogen.
Ik koos vnl. broekjes met drukknopen en al goed want de paar broekjes met velcro die ik heb plakken heel de inhoud van het wasmachien aan elkaar.

Voor de luiers gebruik ik liever de wollen overbroekjes. Ik geloofde dat nooit, maar die dingen jeuken niet, ademen én zijn toch net zo waterdicht als een wegwerpluier. Straf, wie had dat gedacht van een schaap.
De wollen broekjes zijn ook wat groter dan een luier dus geen kans op lekken omdat de luier toch nog hier of daar komt piepen.
Fijne oplossing voor nonchalante mensen.

Na het verschonen laat je het wollen broekje even uitluchten en bij de volgende verschoonbeurt kan je het al terug gebruiken, dat heb ik nog nooit meegemaakt met een pamper!
Na een week of twee (of als ze vuil zijn) was je de broekjes en daarna week je ze weer even in een lanolinebadje om ze waterdicht te houden.
Iets omslachtiger dan een pul-overbroekje, maar ik zou het toch een kans geven.
Moest je er geen ontzettend dikke reet van krijgen, ik zou er zelf dragen.

Voor ik ga slapen samen met Toni doe ik haar een luier met wolbroekje én extra inlegger aan en zo'n tien uur later verschoon ik haar pas terug. No problemo, soms stinkt ze dan wel.
En als ze ooit zoveel plast dat ze door- en doornat wakker wordt, dan zou ik misschien toch opteren voor een wegwerpluier, ik wil veel doen voor het milieu, maar niet mijn slaap er voor laten, dus ik ga niet midden in de nacht plasluiers lopen verversen.
Sorry, maar hey, de eis tot consequentie is de doodsteek van elk goed initiatief.

Hier de voorraad van zo'n drie dagen luieren, links de pul-broekjes al gevuld met inleggers, in het midden de luiers en rechts de wolbroekjes.
Niks zo gezellig dan om de paar dagen die mand aan te vullen met schattige witte luiertjes.
Van pampers werd ik bijlange na niet zo enthousiast mensen!
(Het zal misschien de roze wolk zijn.)

In de woonkamer staat dit mandje dat dagelijks aangevuld wordt.
In het emmertje gooi ik de vuile luiers, het dient louter als vervoermiddel. Na de luierwissel neem ik het mee naar de garage waar ik de luiers te drogen hang op een rekje.
Voor alle duidelijkheid: de luiers worden wel telkens uitgewassen!
Natte luiers in een emmer aan het wasmachien vond ik maar een smerige gedachte. Toen las ik op het www dat iemand het zo deed en schafte ik meteen een extra droogrekje aan. En neen, in tegenstelling tot wat je zou denken stinkt dat eigenlijk niet.
Afhankelijk van wanneer er gewassen wordt gooi ik kakaluiers soms wel meteen in de wasmachine.(Er zit een limiet op het aantal keer dat ik een kakaluier wil aanraken.) Uitspoelen doe ik niet, ik kegel alles zo het wasmachien in.
Je kan nog een extra vliesje in de luier leggen zodat je de inhoud in het toilet kunt gooien. Ik vergeet dat meestal en ik heb de indruk dat het voorlopig niet veel avans is.

Rechtsonder in het mandje liggen extra inleggers en rechtsbovenaan iets anders tof, cheeky wipes, een doosje gevuld met herbruikbare natte doekjes.

Je koopt een set of maakt alles zelf, ik kocht alles. Het doosje vul je met een bodempje water, daarin doe je een drupje etherische olie en daarin leg je de doekjes. Fantastisch! Vorige babyfases probeerde ik soortgelijke dingen maar nooit kwam ik op zoiets simpels als een bodempje water en een drupje lavendel.
De vuile doekjes hang ik eveneens op het garagerekje en gaan samen met de luiers in de machine.
Na de wasbeurt gaan ze nat terug in het doosje, onderaan het stapeltje.
Voor onderweg kan je zakjes kopen om de propere en vuile apart van elkaar lekvrij mee te nemen.
En zo is er voor alles op oplossing!



Note:
Deze blogpost is niet gesponsord, maar Klein spook is gewoon een erg fijne winkel!