Onkruid, teveel om op te eten

Dit was de afgelopen dagen mijn uitzicht.
Links, rechts en voor mij alleen maar onkruid.
50m2 kweekgras, ridderzuring, boterbloem en weegbree. Het gezelligere werk allee.

Zo ziet 50m2 eruit.
Vijf dagen ben ik ermee bezig geweest, vijf dagen!

Er zat zelfs een zonsverduistering tussen.

Vroeger zou ik dat -uiteraard- op een namiddagje geklaard hebben, maar nu werk ik enkel tijdens dutjes. Van zodra het kind driemaal gaapt kiep ik haar in de buggy en tegen dat we halverwege de moestuin zijn slaapt ze, tweeënhalf uur lang.
Ik verwijder dus onkruid aan 4 m2 onkruid per uur. Interessant.

Die 50m2 was niet altijd onkruid, twee jaar geleden zaaide ik hier allerlei bijenplanten.
Wat kwam er uit? Kweekgras, ridderzuring, boterbloem en weegbree.
Poging mislukt.
Vorig jaar probeerde ik het nog eens, ik plantte er snijbiet, kolen en prei uit om later zaad van te oogsten.
Wel eigenlijk plante ik er de snijbiet, kolen en prei uit om ze vervolgens com-pleet te vergeten. En wat vond ik er na een half jaar terug?
Kweekgras, ridderzuring, boterbloem, weegbree en twee uitgeschoten preien.
Poging twee mislukt.

Tabula rasa!
Niet met Roundup maar met mankracht én geheime wapen: Oost-Indische kers!
Een laatste keer alle onkruid verwijderen met de hand en dan alles vol Oost-Indische kers zetten zodat alle onkruid wegkwijnt zoals op deze bedden vorige zomer gebeurde.
Tenminste dat hoop ik.

Dus nu moet ik dit stuk nog een hele dikke maand onkruidvrij zien te houden en dan is het aan de Oost-Indische kers!
En anders wordt dit mijn perk voor kweekgrasthee, ridderzuringpesto, boterbloemijsblokjes en weegbreerisotto. Ik blijf niet bezig.