Die ene juf

Vorig jaar kreeg zijn juf een zenuwinzinking.
Tot vijf keer toe.
Waardoor het mannetje acht verschillende juffen had op één jaar tijd.
Je zou bijna vermoeden dat er kwaad opzet in het spel was.

Waren alle ouders blij dat er een nieuw jaar aanbrak.
Toen werd het november en de juf zwanger.
En toen ... toen kwam Tessa.

Ik kan mij niet meteen een juf voor de geest halen die ik nooit vergeet, maar hier en daar hoor ik wel eens over een juf die nog altijd een speciaal plekje heeft in iemands hart.
Een juf met wie al de jongens willen trouwen.
Een juf zoals alle meisjes later willen worden.
Een juf die met haar gitaar ter plaatse nieuwe liedjes verzint.
Een juf die de klas omtovert tot een museum en heel de school inviteert
Een juf wiens ogen even hard fonkelen als die van haar kindjes.
Een juf die elke kleuter op zijn manier aanpakt zodat ze zich een voor een speciaal voelden.
Die ene juf die je nooit zal vergeten.
Wel zo'n juf, dat was Tessa.

Gisteren gaf ze een feestje en samen met alle kleuters zorgden we voor een gepast kadootje.

Ik stelde iets voor wat ik in het verleden nog al eens gemaakt heb, en omdat ouders graag hebben dat iemand anders al het geregel doet, werd het voorstel meteen positief onthaald.

Een vriendenboek!
Eentje op groot formaat deze keer.

Ik zette mij naast de baby en schreef de cover bij elkaar.
De baby was ook zeer positief over het idee.

Net zoals vorige keer kregen de kinderen een dubbelenvouwen papier waarop ze aan de binnenkant een hoop vriendenboekvragen moesten beantwoorden: wat is jouw favoriete ijsje, wat wil je later worden, waar ben je goed en slecht in, waar ben je bang van, met wat heb je heel hard moeten lachen, ...
Op de voorkant was er plaats om zichzelf te tekenen, en de meesten maakten er iets geweldigs van.

Het boekje wordt simpel bij elkaar gehouden door een rekker en een potlood.

Maar er kon nog wel iets bij, échte juwelen bijvoorbeeld, ik pinde wat ideetjes en stak de link bij in de mail: Moesten de kinderen ook nog goesting hebben om een juweeltje te maken, dan zijn hier wat ideetjes. Maar laat ze vooral hun goesting doen.

En dat deden ze, een hele doos vol.

Er was zelfs een mama zo bij de zaak om deze link te bedenken, dju, was ik daar maar zelf op gekomen.

Abel hield het bij strijkparels, een paar fruitoorbellen en een ganzenbroche.
Moest het niet zo'n verschrikkelijk frustrerend gepruts zijn om de stekertjes vast te maken aan de oorbelletjes, dan zou ik mezelf ook een paar fruitoorbellen maken.

Een lege doos later was dit het resultaat, een versierde juf.

En dan nu: op naar volgend jaar, naar het eerste leerjaar, met voorlopig nog geen leerkracht, want zwanger.
En geen zicht op een vervangster, wat iets ingewikkeld met vaste benoemingen.
Leve het onderwijs!

En Tessa, die is weer helemaal vrij, laat ze niet schieten als jouw school een extra juf kan gebruiken!