De moestuin begin maart: over compost, grond verluchten en depressies

Ik denk dat het een goed idee zou zijn moesten mensen met een depressie een moestuin beginnen, zelden ben ik meer voldaan dan na wat uurtjes werken in de moestuin. En hoe gelukkig word je wel niet van zelfgeteelde worteltjes en peultjes (beide makkelijke oogsten, weinig kans op een inzinking) En als alles grijs en triest is zijn er nog altijd de pastinaken, aardperen en schorseneren die nog in de grond zitten te wachten. Plus al die gezonde buitenlucht en de energie die je opdoet van de zon, iedereen aan de moestuin!
Vandaag was de eerste dag sinds eind oktober toen ik het frisse groene gazonnetje voor altijd naar de knoppen deed. En het deed deugd mensen.
Ik nam de grote schoonmaak voor mijn rekening, al de perken ontdoen van bladeren en verdorde plantenresten, compost verdelen en de grond verluchten met de grelinette. Op luchtige, droge, kruimelachtige grond gedijen planten beter dan op vaste natte grond. Zeker de moeite waard om aan te schaffen zo'n grelinette.
Door de perken vrij te maken van plantenresten en te verluchten kan de grond optimaal verwarmen wat het kiemen ten goede komt wanneer ik binnen een maand ga zaaien.
De grond moet ook niet netjes plat liggen, in een mooi egaal perk hebben onkruidzaden meer vat dan in grof bewerkte grond.
Tja, ecologisch tuinieren is niet deftig hé.

Misschien eens iets over compost, ik heb nooit de regeltjes gevolgd, ik heb wel de moeite gedaan om het eens door te nemen, maar ze blijven niet hangen, dus doe ik maar wat en elk jaar heb ik weer mooie verteerde compost zonder viezigheid of andere dingen die eventueel zouden kunnen misgaan die ik dus niet weet.

Wat doe ik dan?
Ik heb twee dingen, een compostvat en een composthoop. Ik gooi vanaf ik weer in de tuin begin te werken alles op de hoop, keer dat heel af en toe om en kijk vooral, is het te vochtig en niet luchtig genoeg dan voeg ik wat takjes, stro of verdorde resten toe, is het te droog dan besproei ik het of voeg wat paardenmest toe. Nooit hopen van één materiaal toevoegen in één keer, dus geen heel gazon of geen heelder hagen. Alles in zo klein mogelijke stukken, maar zelfs dat doe ik niet altijd, als iets niet verteerd is dan gooi ik het gewoon terug op de hoop.

Het volgende jaar kieper ik heel die composthoop in het compostvat en we zijn vertrokken, wel onderaan voor wat droog materiaal zorgen zodat er lucht door kan. De plantenresten blijven heel dat jaar in het compostvat en worden langzaam compost, klaar om te gebruiken in het voorjaar.
Het eerste jaar moet je dus ergens compost kopen, maar vanaf dan heb je elk jaar voldoende compost om je tuin te besmesten.

Ik heb jaarlijks drie van deze kruiwagens, dat zou nog wat meer mogen zijn maar ik composteer nu al alles wat er voor handen is.

Wat laat ik allemaal composteren?
Wel alles, keukenafval (alleen verse groenten, geen gekookte dingen of vlees), tuinafval drogere (takken) of hele natte dingen (grasmaaisel) nooit in grote hoeveelheden, grasmaaisel gebruik ik als mulchmateriaal in de moestuin, onkruid, bladeren, snoeiafval, ... alles wat ooit plant was eigenlijk.
Wanneer je dat na een jaar overhevelt in het compostvat let je erop dat je met laagjes werkt, op die moment heb je waarschijnlijk snoeiafval en dorre resten voorhanden dus leg dat geregeld tussen het nattere materiaal dat al bezig is met de verteren.
Et voila, het jaar nadien heb je het zwarte goud waarvoor de ecologische tuinier het allemaal doet.

Ah ja, ik doe ook niet aan zeven, want dat duurt een eeuwigheid, ik doe alles in de kruiwagen en ga er met mijn handen door, de grotere stukken wrijf ik fijn en de dingen die niet verteerd zijn gooi ik terug, takjes ed laat ik gewoon zitten.
Dan verdeel ik dat over de perken die compost nodig hebben en werk het door de grond.

Klaar.
Geen gedoe.
Geen gezever.