En toen ...

En toen was ik ineens hoogzwanger en zeiden mensen dingen als "Wow dat is voor morgen zeker" en "Amai alles naar vanvoor, dan is het een meisje" of "Zoooo, puntige buik hé dan is het een jongen" en een hele leuke was "Goh, langs achter kan je niet zien dat je zwanger bent". Die laatste is trouwens echt waar!
Maar dat dacht ik vorige keer ook en toen kwam ik euheum zo'n 30 kilo bij waarvan er zeker 15 in mijn onderkin zaten, enfin, bij 26 kilo extra stopte ik met mezelf te wegen en toen moest ik nog wel efkes. Of stopte ik met mezelf te wegen omdat ik de weegschaal niet meer kon zien, ik heb het verdrongen.
Deze keer heb ik OPGELET, maar één warme maaltijd per dag en niet per se elke avond een coupe bananensplit met slagroom en 's morgens eens iets anders dan drie chocoladebroodjes met schijfjes banaan en van die dingen, en blijkbaar helpt het wel, want nu kom ik (net) nog niet aan de helft, hopelijk zegt het ook iets over het geboortegewicht van de baby want van Jef had ik toch efkes mijn bekomst.
Alles onder de 4,200 kg is goed, en dat mag dan gi-gan-tisch lijken, volgens de gerenomeerde Dr Cha'ban waar ik voor de show ook maar eens op consultatie ging gaat dat allemaal geen problemen geven gezien de 5 kilo van Jef, wat de Huismoeder dan weer de uitspraak ontlokte "Dus volgens hem is het daar vanonder de Kennedytunnel, tof!".
Merci Huismoeder, zo had ik het nog niet bekeken.

Ondertussen ben ik al weken frambozenbladthee aan het drinken, zwem/hang ik elke dag een uur in het zwembad want een sportieve vrouw bevalt gemakkelijk én elke dag weken zou helpen om niet in te scheuren volgens een andere vroedvrouwenvolkswijsheid.
Nog andere wijsheden te delen?