Gelei enz

Het was dit.


En het werd dit.

Mijn tweede konfituurervaring en deze keer heb ik toch wat meer onderzoek verricht en dat heeft zijn vruchten afgeworpen.
Ik had bv nog nooit van 'het geleerpunt' gehoord, ik wist wel dat sommige vruchten meer 'pectine' bevatten dan andere maar hoe ik dat dan kon rechttrekken was mij een raadsel, ik deed er ook niks mee dus zit ik nu met zeven potten lopende aardbeienkonfituur met hier en daar een aardbei. Voor mij geen probleem want lekker is lekker maar als het ook perfect kan, graag!
Ik deel u kort en bondig de drie geleiregels mee, u kan er maar goed mee zijn en als u mij iets kan leren, keigraag, hou u vooral niet in!

1. Pectine dat is simpel, dat hebt ge nodig.
Soms hebt ge chanse en dan zit het in het fruit waar je confituur mee gaat maken vb bij appels, bessen, pruimen en rabarber.
Aardbeien en kersen (mijn twee mislukkingen) bevatten weinig tot geen pectine.
Pectine is nodig voor het geleren der gelei en geleren is dan weer heel simpel het stevig worden.
De niet-pectinehoudende vruchten kan je mengen met pectinehoudende vruchten of iets zuurs zoals citroensap of je kan heel simpel suiker met pectine kopen in de winkel.
2. Voor konfituur kook je eerst de vruchten tot ze vocht loslaten en voeg je dan de suiker toe, bij gelei voeg je de suiker pas toe na het zeven. Per kilo vruchten heb je een kilo suiker nodig en als je gelei maakt zeef je eerst de tot prut gekookte vruchten en voeg je dan 375 gram suiker toe per halve liter vocht.
Bij beide geldt, langzaam laten pruttelen voor je de suiker erbij doet en kort en hevig wanneer de suiker erbij is.
Bij besjes kap je best een glas water zodat ze makkelijker stuk koken.
3. Het geleerpunt, wat zeg ik, Hét Geleerpunt! wat er gebeurt als je er voorbij bent weet ik niet, maar je moet alles doen om precies uit te vinden Wanneer Het Daar Is, redelijk zenuwslopend.
Het geleerpunt is dus wanneer de gelei/konfituur stijf is, het probleem is alleen dat je niet op een, twee, drie weet wanneer dat punt dan bereikt is. Je moet een lepeltje op een koud bord doen, even wachten en er dan met je vinger tegen duwen, rimpelt het dan is het goed en moet je als de wiedeweerga de gelei/konfituur van het vuur zetten want ... (weet ik dus niet)
Maar, ge gaat dat natuurlijk een aantal keer moeten proberen, ondertussen is dat bord niet meer koud en welk plasje was nu weer van welke poging? Na een tijdje heb ik dat bord een minuut in de diepvriezer gezet, geschat wat de laatste poging was en het rimpelde, jochei!
Nu weet ik alleen niet of het écht zo delicaat is of dat het eigenlijk allemaal niet zo uitmaakt, dat het geleerpunt geen punt is maar een minuut of vijf. Bij deze aalbessengelei was het rond het kwartier, maar elke vrucht zal wel zijn punt op een anders moment hebben neem ik aan.
In ieder geval, ik ga dat uittesten!
Voor u!

Wat ik al uitgezocht heb is de handigste manier om uw potten te steriliseren, de oven!
Zet al de potten open, met het deksel er naast op een ovenschaal en zet tien minuten in de oven op 150°, zet de oven af en laat de potten staan tot je ze nodig hebt.


Wat ook voor u is, is een handleiding voor een geleerzak, ik kan u vertellen dat de tweede manier handiger is dan de eerste, de tweede manier is ook véél veelzijdiger.


a. Plooi een keukenhanddoek, tetradoek, kussensloop of neteldoek dubbel en knip door de twee lagen deze vorm uit.
b. Zigzag -of zoom als u heel netjes bent- de opening en stik dan de twee lagen op elkaar.
c. Keer het zakje en zigzag ook de binnenkant, of doe stap b en c in een keer -als u iets minder netjes bent dan ik.
Klaar, uw eigen, persoonlijke geleizak!
Daar gaat ge veel plezier van hebben!


Met de zwarte bessen was ik iets totaal anders van plan, maar dat mislukte.
Ach, zo heb ik toch een uitdaging voor volgend jaar.