De moestuin in juli

De moestuin in juli, jaar twee, wat zou dat geven?

Vrijdag 6 maart moesten mijn aller-, aller-, allerlaatste teksten binnen zijn en de dag nadien kwam Els de aller-, aller-, allerlaatste foto's trekken.
Die ochtend deed ik een positieve zwangerschapstest.
Van die moestuin gaat niet veel komen dit jaar, dacht ik en ging (al dan niet ingebeeld) mottig en moe in een zetel zitten.

Gelukkig kreeg ik een autokoffer vol tomaten, pepers en paprika's van tomatenfanaat Eddy, zodat ik eind april al bijna een serre vol planten had zonder zelf een hand uit te steken.
Ideaal want in ons huis is er een tekort aan warme, lichte plekken waar er twee maand lang groenten kunnen kamperen. De komkommers en basilicum zaaide ik wel zelf en een aubergineplant kocht ik toen er toch nog een klein plekje overschoot.


Jarrahdale pompoen en mais aan een sleutelgatpad.

De spaghettipompoenen zijn een pak enthousiaster dan alle andere pompoenen, waar die zuinigjes twee tot drie vruchten per plant hebben is de spaghettipompoen niet te stoppen. En zo heel zot was ik daar nu eigenlijk niet van. Ge zult het altijd zien.

Onlangs zaten Hilde en ik onder een moerbeiboom idyllisch te wezen, om de beurt stonden we op om besjes te plukken. We waren er al snel uit er ook zo'n boom in onze tuin moest komen.
Een week later ontdek ik achteraan de tuin dat de Japanse wijnbessen eindelijk rijp zijn én dat de smaak verrassend dicht tegen die van de moerbei aanleunt. Als je weet dat het jaren duurt voor de moerbei vruchten geeft én dan nog niet echt veel dan ben je snel tevreden met deze plant die al het jaar na aanplant een overvloed aan rode bessen geeft. Zo gemakkelijk veranderen wij van gedacht.
En die moerbeiboom, die komt er waarschijnlijk ooit wel.

Wat een verschil met de vorige maand, waar in juni alles nog traag op gang komt is er in juli al vaak aan overdaad aan groenten en staat er een deel van de tuin vol met uitgebloeide planten. Tijd voor een opkuis zodat er wat plaats vrijkomt.
Alle uitgebloeide planten zoals de goudsbloemen, pimpernel, papavers en doorgeschoten groenten trek ik uit, net zoals de overdaad aan aardperen. Al deze plantendelen worden in stukken geknipt en gebruikt als mulch tussen de andere groenten.

De lege plaatsen zijn perfect om een laatste keer courgettes te zaaien, hoe enthousiast ze nu lijken, courgettes gezaaid in april geven het midden september meestal op, nu nog eens zaaien verlengd de oogstperiode met minstens anderhalve maand.
Om de slakken op afstand te houden zet ik er een stuk van een plastieken fles rond.

Een dikke week later ziet dat er zo uit.

En tegen september zo dus, gelijk nu.
Courgettes groeien een voor een, van boven naar beneden langs een stengel die meegroeit navenant er courgettes bijkomen, zoals tomaten eigenlijk. Door die stengel te leiden zoals bij tomaten heb je een iets overzichtelijke plant die wat minder ruimte inneemt. Interessant om courgettes eens op een andere manier te zien groeien, bengelend in de lucht.


Er zijn nog veel meer groenten die je nu (nog eens) kan zaaien, wortelen, venkel, bietjes, broccoli, struikboontjes, ... Voor een volledige lijst kan je de kalender hier bekijken of afprinten.
Op de foto zie je jonge snijbiet op rijtjes, vanaf nu snij ik geregeld een rijtje af om te stoven of rauw te eten, zolang je de plantjes niet te kort afknipt schieten ze een aantal keer terug uit. Op een andere plaats in de tuin staan grotere planten waarvan ik de bladeren pluk ipv alles af te knippen, zo heb ik bijna een jaar rond snijbiet in de moestuin.

De boontjes hadden vroeger gezaaid kunnen worden, zodat we nog steeds niet aan de klim- en pronkbonen toe zijn, maar ik vond wel de ideale manier uit om bonen en tuinbonen op hetzelfde perk te krijgen.
De tuinbonen worden vroeg in het jaar (of in november) aan de binnenkant van een cirkel gezaaid en staan in bloei tegen dat de minder vorstbestendige bonen aan de buitenkant van de cirkel gezaaid worden. Het kwam dit jaar perfect uit, de klimbonen ontnemen de tuinbonen pas het licht wanneer deze bijna allemaal geoogst zijn.
De klimbonen groeien tegen een draad van de campingwinkel die vastzit met een piket in de grond, een idee van de man.
Wat zijn wij toch een goed team.

Niet alles wat doorschoot werd botweg uitgetrokken, sommigen kregen respijt, zoals deze sla die nog mag blijven tot ik het zaad kan oogsten. Voor dezelfde reden mogen de tuinbonen van de vorige foto nog een tijdje blijven staan, ook al is het in het geval van de sla en tuinboon niet altijd een even schoon zicht.

Maar dan is er nog de Sammy ter afleiding.