Over Het Geheim van Mme Zsazsa en ook iets om te eten

Het lijkt wel alsof alles wat ik kwijt wou verteld is. Over mijn nieuw boek, over mijn geweldig lief en zelfs over dat ik me het afgelopen jaar vaak echt niet goed in mijn vel gevoeld heb.



Ik zat er net nog over te mijmeren toen ik bij Prinses op de kikkererwt passeerde, hoe onwaarschijnlijk het toch allemaal kan lopen. Twee jaar geleden leidden de prinses en ik een -op het eerste zicht- compleet tegenovergesteld leven. Ik was het schijnbaar gelukkige moederke met zero zorgen dat kon doen en laten wat ik wou en zij de ongelukkige, zich kapot werkende alleenstaande moeder met een loser-ex.
En dan -twee jaar later- leiden we ineens hetzelfde leven. Beide verliefd op de man van ons leven die we evengoed nooit tegen het lijf hadden kunnen lopen.
En hoe het meteen serieus was. Hij en ik. Geen sprake van wat aanmodderen of wel kijken waar we zouden uitkomen. Maar meteen goed. Wij. Dit schrijft de prinses en ik had hetzelfde kunnen schrijven.
Exact een week nadat we elkaar leerden kennen -de derde keer dat ik hem zag- stelde ik hem al voor aan de kinderen en sinds toen wordt er elke avond uitgekeken naar zijn komst. Aan aanmodderen wordt hier ook niet bepaald gedaan. Wij smijten ons. Wat ge niet probeert, dat weet ge niet. Dat is meer onze stijl. Maar alleen omdat we allemaal voelen dat het zo moet. Hij, ik én de kinderen.
Aahh, ik word er bijna emo van. (Die labieligheid, daar geraakt ge toch zomaar niet vanaf.)

Maar goed. Ineens zit daar dan weer een man aan tafel. En niet zomaar een man, neen, dat zou veel te simpel zijn, aan gewoon wordt hier niet gedaan, wij hebben wat uitdaging nodig. Welke man had ik anders kunnen binnendoen in een bos dan ... een jager!
Hahaha, dat was lachen hoor!
Mme Zsazsa met een jager.
Buikpijn, mannekes.

Natuurlijk had ik mijn bedenkingen. Natuurlijk had ik liever een pingponger of een straatfestivalorganisator ontmoet, het is al eender, zolang het maar geen jager was.
Maar toen gingen we wandelen en toen leerde ik vanalles bij over dassen (dat die vaak in dezelfde burcht wonen als vossen) en over everzwijnen (ruikt ge maggie, dan is er een varken in de buurt) en over reeën (een ree met een staart is blijkbaar een hert) en over kerende vossen en zoelende varkens die wanneer ze opgedroogd zijn aan aan een schuurboom passeren om dan via wissels weer terug te gaan naar hun rustplaatsen. En toen vond hij een afwerpstang (dat is het gewei dat herten jaarlijks afwerpen waarna er weer een nieuw begint te groeien) en 's avonds gingen we nog eens terug en toen zagen we een das en reeën en edelherten en everzwijnen en amai ... ik smolt en hij ... hij schoot geen enkel dier dood. (Dat mocht daar ook niet natuurlijk, maar het is het idee dat telt.) Maar goed, ik ontdekte dus dat jagers niet per se dronken wildemannen zijn die op alles schieten wat maar beweegt, maar dat ze zeer weloverwogen beslissingen nemen en meer niet dan wel schieten en dat het ook best wel fijne en aangename mensen kunnen zijn (haha).

En hij? Hij zei na een week groenten eten: "Amai. Ik wist niet dat vegetarisch eten zo lekker kon zijn."
En na twee maand zegt hij dat nog altijd, want het is niet omdat er nu ineens een jager aan onze tafel zit dat ik ineens vlees ga klaarmaken.

Ik zal anders nog eens iets delen wat ik wel klaarmaak. Briam. Een klassieke Griekse ovenschotel, ik had er tot een jaar geleden nog nooit van gehoord. Maar toen plantte ik aubergines in de serre en kwam er halverwege augustus in om. Tegelijk met de tomaten en courgettes. Dit recept is bijgevolg al uitvoerig getest. Voor erbij maak ik wat volkoren rijst en een fris slaatje met wat feta.
De dag nadien is het eigenlijk nog lekkerder, maak dus meteen voldoende voor twee keer!




Voor 4-6 personen
- 2 aubergines
- 2 kleine courgettes
- 5 grote tomaten
- 1 ui, gesnipperd
- 3 teentjes knoflook
- 750 gram aardappels
- 0,75 liter (oven) passata
- 2 el verse oregano, fijngehakt
- 2 el verse peterselie+ extra om af te werken
- 1 tl tijm
- 1 tl rozemarijn
- 100 gr feta (indien gewenst)
- olijfolie, zout en peper

1. Snipper de ui en zet een pan op het vuur die groot genoeg is om straks ook de aubergine in te bakken. Giet wat olie in de pan en fruit op een zacht vuurtje de ui met de knoflook, oregano, tijm en rozemarijn.
2. Snij de aubergine in de lengte doormidden en dan in plakken van een cm. Strooi een tl zout over de plakjes, hussel ze door elkaar en laat ze even gerust zodat het zout wat water uit het vruchtvlees kan trekken. Je kan ze dan straks sneller krokant bakken.
3. Verwarm de oven voor op 220°. Zet een ovenschaal klaar van ongeveer 20 op 30 cm.
4. Van zodra de ui zacht is en begint te bruinen kap je alles in de ovenschaal (of in een potje als je een laagjesbriam maakt). Doe terug wat olie in de pan, wrijf de aubergines droog met een zuivere keukenhanddoek en bak de plakjes bruin, leg de gare plakjes even op wat keukenpapier zodat het vet kan weglekken en doe zo voort tot alle plakjes gebakken zijn.
5. Schil, was en snij terwijl de aardappels in plakken van een halve cm, leg de plakken in de ovenschaal. De courgette mag in plakken van een kleine cm en de tomaten ook.
6. Meng alle groenten voorzichtig door elkaar met voldoende zout en peper en de passata. Druppel er nog wat olijfolie over en zet een half uur in de oven. Verminder dan de temperatuur naar 200° zodat de bovenkant niet te donker kleurt.
Je kan de groenten halverwege ook door elkaar scheppen.
7. Laat de groenten wat afkoelen voor je uitschept en strooi er wat verkruimelde feta en gesnipperde peterselie over.

Lekker voor erbij:
- Een tomatensalade met basilicum, olie, zout en peper.
- Een slaatje van komkommer, munt, Romeinse of ijsbergsla en veel feta met een dressing van 3 el olie en 1 el witte wijn azijn of citroen.
- Brood, couscous of (volkoren) rijst.