Het liefst van al zou ik constant in een joggingbroek rondlopen, stiekem doe ik dat ook wel, zo'n lekker ouderwetse, met rekkers onderaan, waar uw knieën na een kwartier instaan en uw gat nog massiever lijkt. Er zit zelfs een gat in, net op een slechte plaats en doordat ze eigenlijk iets te klein is, komt mijn buik er ook niet bepaald flaterend uit. Adem inhouden en achteruit de kamer verlaten is dus de boodschap als er onverwacht bezoek komt, maar dat weegt allemaal niet op tegen het jogginbroekgemak, ge moet het voelen om het te geloven.
Omdat ik mezelf ken koop ik geen harembroektoestanden want ik zou binnen de kortste keren niet meer buiten komen zonder. De rekker-met-gat-in-broek zorgt ervoor dat ik toch nog dat beetje schroom heb om de broek alleen binnenshuis te dragen. Harenbroeken trekken ook op niks trouwens, of toch niet als uw gat volwassen afmetingen heeft.
Maar ... voor kinderen gelden andere regels!
Gelukkig, want ik zag dat kompleet zitten zo'n broek voor Abel, ik moest alleen nog even wachten op een overlock, want gemakkelijke broeken worden gemaakt van rekbare stof, dat is zo.
Voor de een of andere reden steek ik Abel altijd in brede broeken, terwijl Jef altijd smalle broekskes draagt, vreemd uw kinderen zo in een richting dwingen.
Maar goed, de harembroek dus, keihip inderdaad, ik vind dat ook.
Abel vindt van niet of hij moet nog wat wennen, niet aan de kleuren, die gele vindt hij helemaal geweldig, maar voor de een of andere reden trekt hij de pijpen tot boven zijn knieën, wat het nog vreemder maakt dan het al is.
Ach ja, eigen invulling, ik kan dat alleen maar aanmoedigen natuurlijk.
Een deftige foto lukt vooralsnog dus niet, ge zult het met deze moeten doen.
Meer overlocknieuws volgt nog, want ik heb een nieuwe hobby denk ik.
Hammertime!
Labels: Abel, Broekjes, Handgemaakt