Tja.
Mannen hé.
Kip van Jo
Dé legendarische kip van Jo, kortweg, de kip van Jo.
Door iedereen geroemd door velen gesmaakt, deeuuu Kip Van Jo.
Nodig 2 personen:
-Twee kippefilets
-Een citroen
-Een kippebouillonblokje
-Water
-Room
-Verse koriander, gesnipperd
-Peper
Bak de kip tot er een mooi korstje op is.
Pers de citroen in een pan, voeg een glas water toe, de koriander en het bouillonblokje, zet dit op een vuur en voeg de kip toe als het pruttelt.
Laat het zeker een half uur pruttelen zonder deksel tot het water ingedikt is, voeg dan de room toe en laat nog wat pruttelen.
Lekker met rijst.
Gulp aan broek
Ik vind een kinderbroekje met gulp leuker dan eeen broekje zonder gulp én je weet meteen waar de voorkant is én je kan het bij elk patroon dat twee voorpanden heeft (wat eigenlijk altijd is denk ik)
Dit is de manier om ook een broek met gulp te maken.
Knip al de patroon delen behalve de voorpanden uit de stof, teken een gulp aan de beide voorpanden, een gulp is meestal 4 cm breder dan het voorpand. Geef duidelijk aan waar het einde van het originele voorpand was, hier is het een knipje.
Leg de twee voorpanden met de goede kant tegen elkaar, stik van boven tot beneden op één cm de delen aan elkaar.
Plooi de broek open en leg de twee tekens of knipjes op elkaar en plooi ze naar een kant, stik de gulp vast op 5 mm.
Werk de broek af zoals normaal.
Tailleband aan broek zetten
Dit is dus de gemakkelijke manier.
Je kan op de fotootjes klikken voor een beter zicht en soms staan er notes bij die meer verduidelijking brengen.
Strijk de band in de lengte dubbel en vouw weer open.
Plooi de band in de breedte dubbel en leg de goede kant op mekaar, stik op één cm en laat een opening om de rekker door te steken.
Stik de naadwaarde van de kant die je open hebt gelaten tot in de helft vast, ik doe dat omdat ik als de band aan de broek zit, nooit met de hand de opening langswaar de rekker erin is gegaan dichtnaai. Zo blijft het ook netjes zitten en je kan de rekker altijd verstellen.
Stik de tailleband rondomrond aan de broek, speldt het vast of doe het zo.
De open kant van de band moet bovenaan liggen.
Overlock de drie lagen samen. Ik heb geen overlock dus ik zigzag me een snelheidsovertreding.
Leg de goede kant naar beneden en trek de stof iets uit elkaar zodat ze zeker niet dubbel zit en ga zo volledig rond.
Op die manier blijft de naad naar beneden.
Doe een rekker in de broek.
Amazonas Carry Sling
Vorige week maandag verstuurd en vorige week dinsdag al in de bus én de post staakte in Gent, hoe doet ze het hoe doet ze het?
Ik was voor de beige gegaan, niet voor de kleur maar omdat ik hem dan zelf in een kleurtje kon verven, olijfgroen werd het.
Ik heb de doek op deze manier geknoopt.
De Amazonas Carry Sling is een is een enkelzijdig geweven knoopdoek, geschikt voor pasgeborenen tot kinderen van 20 kg. Deze doek is erg licht en compact, en voelt heerlijk soepel. De banden zijn heel schuin afgesneden aan de uiteinden wat de eindknoop heel compact maakt zodat de knoop geen extra drukpunt geeft. Omdat die zo licht en dun is is hij ook geschikt voor het dragen in erg warm weer.
Te koop bij Eva van de doekentheek.
Dit zijn de de andere kleurtjes.
Zo gaat die goed, zo gaat die beter, nog ene kilometer
Dinsdag reed ik even met de fiets langs de kinderwinkel, eventjes maar want ik weet van vroegere fietspartijtjes dat ik nog wat moet trainen voor echte ritjes.
Het is lekker weer, niet te warm, niet teveel wind, best gezellig zowat fietsen ... ik besluit dus in al mijn overmoedigheid om nog wat verder uit de richting te fietsen, wat verf voor mijn nieuwe draagdoek gaan halen in het plaatselijke handwerkwinkeltje misschien, tuurlijk wel, het gaat toch goed.
En het weer wordt nog aangenamer, de wolken zijn nu helemaal weg, ik voel me al zomers bruinig worden, waarom zouden we niet even oma en opa gaan bezoeken in de aangrenzende gemeente, waarom niet hé?
Mij lief belt, ik vertel hem van mijn plan en hij lacht me uit en raadt me aan om nu al voor de minste miserie rechtsomkeer te maken. Hij voegt nog toe: "Als je maar niet denkt dat ik met die fiets ga terugkomen"
Mor allee, het gras is groen, de zon schijnt, alles komt in orde.
Man man man.
Ik heb nog nooit zo gezweet van heel mijn leven, mijn t-shirt plakte aan mijn rug, mijn broek plakte aan mijn kont, zelfs mijn voorhoofd was bezweet, ik was kapot, dood, op, het was gedaan met mij. Terugkeren kon niet, ik was al serieus over de helft en ik moest liggen en drinken en rusten, vooral rusten.
Ik kijk voortdurend achterom want het kan niet anders dan dat het hier serieus bergop moet gaan, maar ik zie nergens iets glooiends, ik stap meerdere malen af om te controleren of ik echt wel in kleinste verzet sta, ik rijd immers zo traag dat er iets niet kan kloppen, had ik twee wielen ik was omgevallen.
Ik wil niet de indruk wekken dat mensen met bakfietsen idioten zijn die beter een deftige fiets met fietskar hadden gekocht, dus ik doe alsof ik me kiplekker voel en gewoon wat van de omgeving wil zien, ik denk krampachtig niet aan het zweet, de verbeten trek rond de uitgedroogde lippen en het verdacht trage tempo, hey, ik heb een bakfiets, ik ben cool.
Aangekomen bij oma en opa drink ik twee glazen water, eet in een recordtempo een banaan en een doos wafels (net nu ik eens calorieën verbruikt had) en durf niet meer rechtstaan wegens bibberende benen. Jef wil uit mijn glas drinken maar ik kan het niet vasthouden met gestrekte arm wegens dezelfde bibberingen. Mijn grootouders komen niet meer bij. Content dat er toch iemand moet lachen. Volgens mijn grootvader reed de bakker vroeger rond met eenzelfde soort fiets beladen met broden én zonder vitesse én in de mulle zand én na een nacht hard werken.
Kan allemaal goed zijn vroeger deden de mensen wel meer gekke dingen.
Maar ik kom vandaag die fiets niet meer op, en morgen ook niet en gelukkig zijn oma's en opa's altijd bereid om kleinkinderen naar huis te voeren.
De tuin in
Vorige week heeft mijn lief zwierig de buggy dichtgeklapt en zodoende het fotoapparaat dat onderaan in het netje zat fijngenepen, waardoor het schermpje voor eeuwig en altijd zwart met ster erin zal blijven.
Tijd voor een nieuw en een deftig fotoapparaat, een echt, een digitale reflexcamera, zodat we geen last meer hebben van verblinde-Jef-foto's. Hij moet nog wel ontwennen want als hij een camera bespeurt trekt hij al automatisch zijn verblind gezicht.
Vanmorgen was het even droog dus doken Jef en ik de tuin in, hij om zich in no-time vuil te maken en ik om wat foto's te maken en terwijl de staat van de tuin op te meten.
Dit was het resultaat.
De citroenboom ziet er weer fris uit, vorig jaar stonden er maar een paar bladeren aan en het zag er niet goed uit voor het boompje, na een deftige snoeibeurt een paar weken geleden (er stond geen blad meer aan) is dit het resultaat. Wekelijks bemest ik het boompje met verdunde urine, ik bespaar u de details, maar urine is de beste én goedkoopste bemesting voor citrusvruchten.
De kruidenbakken raken stilaan weer gevuld, naast de doorlevende kruiden (bieslook, rozemarijn, salie, munt, moederkruid) heb ik plantjes gekocht/gekweekt (allerlei soorten tijm, peterselie, bonenkruid, daslook, basilicum en salie), en sommige schieten weer uit op de plaats waar er zaadjes zijn gevallen(kamille, dille, koriander, selder en goudsbloem) het water voor de thee staat al klaar.
De prei staat nog altijd niet in bloem, maar een paar dagen zon zullen wonderen doen. Ik had ook de bloemstengel kunnen oogsten net voor hij zichtbaar werd, dan heb je een soort van preiasperge, een zeer exclusieve groente, smaakt zoeter dan gewone prei en is niet in de winkel te koop.
Roze dinosaurus
De andere broek, een lichte blauwe met een felroze dinosaurus op gezeefdrukt, voor de kenners, het is een brachiosaurus.
Bloembroek
Vanavond twee broekjes gemaakt, eentje hangt nog te drogen wegens gezeefdrukt en het andere is dit.
Gemaakt van een gordijn vermoedelijk uit de 70's.
Freaking fleurig, isn't it?
Moambe
Mijn lief houdt van moeders keuken en omdat moeder (en vader natuurlijk én de andere kinderen) een aanzienlijk deel van hun leven hebben rondgezworven op aard zit er in die keuken veel vreemds (calderado, poulet arachide en moambe zijn nu de enige die ik kan bedenken) en om hem een plezier te doen maak ik af en toe het laatste.
De eerste keer dat ik het at was ik niet bepaald onder de indruk, meer zelfs ik vond het zelfs slecht, vies en raar smakend een beetje naar grond ofzo, niet zoals rode biet maar andere grond, Congolese grond waarschijnlijk. Nu vind ik het heel lekker, waarschijnlijk omdat de smaak van plamnoten de westerse mens totaal vreemd is en je het moet leren eten, wie zal het zeggen hé?
Moambe is een Congolees recept, moambe (spreek uit mwaamb) betekent acht in het Lingala omdat het echte recept uit 8 ingrediënten bestaat, hier zijn geen palmnoten te verkrijgen (en het maken van de saus is erg arbeidsintensief) maar wel plamnotensaus in blik dus het worden iets minder ingrediënten.
-Een blik palmnotensaus
-Een kip, in stukken, van vel ontdaan.
-Een ajuintje, gesnipperd
-Een teentje look, gesnipperd
-Een pepertje, fijngehakt
-Een blokje kippebouillon
-Neutrale plantaardige olie om de kip in te bakken
Bak de kip in de olie tot ze een mooi korstje heeft.
Fruit in een andere pan de ui met de look.
Kieper het ajuinmengsel bij de kip, daar het blokje en het pepertje en de saus op en laat lang sudderen.
Serveer met:
-Saka saka (bladeren van de cassave of maniokplant), smaakt een beetje als spinazie uit blik, ik moet dus niet zeggen dat ik het er niet bijserveer.
-Gebakken banaan
-Gebakken ananas
-Witte rijst
En mijn woorden zijn nog niet koud of ...
Mijn lief vindt in het midden van een kruispunt een klein koolmeesje, helemaal in shock.
Even gaat het door me heen om zelf voor het vogeltje te zorgen en dan zeker door dit verhaal, dus ik snel naar buiten, pak een riek en wip een stuk mesthoop omhoog, vis er drie wormen uit en snel weer naar binnen.
Hak de dunste worm in drie met een mes op mijn snijblok en wapper met een stuk worm dat blijft bewegen voor het meesje zijn dicht snaveltje, dicht, potdicht.
Dan verdwijnt de adrenaline uit mijn bloed en besluit ik om het vogelopvangcentrum te bellen.
Koolmeesje zit nu tussen andere koolmeesjes in de beste omstandigheden die een koolmeesje zonder ma en pa kan wensen.
Stand op het einde van de dag:
+ een koolmees
- een worm in drie stukjes
Kermis
Ik haat, haat, haat kermis en dat is dan nog zwak uitgedrukt.
Maar wie kan er weigeren om mee te gaan als zoon en papa samen naar de kermis gaan voor een eerste rit op de paardenmolen?
Ik niet dus en gelukkig hebben ze frietjes en druiven in suikerglazuur op de kermis zodat mijn leed ietwat verzacht werd.
Maar goed, de eerste rit dus.
Jef deed en reed alsof hij een kermiskind was, hij pakte net de flosj niet, gaf met zekere cool zijn kaartje aan de paardenmolenman en was niet in een vrolijke bui toen hij er na vier beurten echt wel uit moest.
Maar ik heb het gehaald en ik leef nog.
Tot volgend jaar kermis, want dan kan hij er zelf al achter vragen vrees ik.
Salut.
We stopten ergens en Jef deed zijn deur open, nam iets uit zijn speelgoedbak die aan zijn voeten staat in de hoop dat hij autorijden ooit leuk gaat vinden en vertrok richting noorderzon.
Ondertussen ...
Ondertussen in de moestuin begint alles te groeien, schorseneren, erwtjes en peultjes, wortelen en ajuinen, rode bieten en kleurbietjes warmoes, maïs en tuinkers.
De courgetten en venkelplantjes zijn vandaag de grond in gegaan en de pompoen is gezaaid.
Ik heb het schoontje zaailingske van de Nieuw-Zeelandse-spinazie gekozen en verplant van het perk van vorig jaar naar het bladgewassenperk van dit jaar.
Mijn eerste oogst radijsjes is al binnen en de eerste lichting sla heeft nog maar een paar dagen zon nodig net als de raapstelen.
Als het waar is wat ze zeggen en er komt ooit nog regen dan zal alles wel een snelle vlucht nemen want de prei, raapjes en pastinaken hebben nog niet van zich laten horen.
Tot zover de stand in moestuinland.
Over naar De Jef.
De Familie Pimpelmees
Dit nestkastje wordt al jaren bewoond door de familie Pimpelmees ondanks de slechte ligging van hun eigendom.
Het kastje staat namelijk in onze eethoek, onder de parasol en deze dagen worden alle maaltijden buiten genomen dus mevrouw en meneer Pimpelmees scheren ons om de oren tijdens het eten.
Hun lijkt het in ieder geval niet te deren en elk jaar zijn we er dan ook getuige van als hun kroost het ruime sop kiest, of hoe zeg je dat in vogeltermen?
Erg aandoenlijk om -ook een beetje onze kinders- te zien uitvliegen, de ene treuzelend, de andere erg gehaast om de vrije wereld te verkennen.
Je zal maar moeder zijn en je kroost op één dag de deur uit zien gaan.
Maar als je ziet hoe ze nu moeten werken om hun kinderen groot te krijgen, hoe ze af en aan vliegen met wormpjes, larves, insecten en meer van dat, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat je soms toe bent aan wat rust.
Vanavond vond ik dit op de stenen, een leeg vogelnestje gemaakt van paardehaar, mos, pluimpjes, en dennenaalden.
Vogel zijn, het lijkt me niet makkelijk en erg vermoeiend.
Edit: Toepasselijk
Broek voor den Emiel
Den Emiel moet naar een trouwfeest en dan nog als bruidsjonker.
Daar hoort een gepast broekske bij, en geef toe, als je bij de naam Emiel een broek moet plakken, dan is het toch dit broekje wel zekerst!
Trouwens, mensen die onder hun bel plakken: Prins Emiel en zijn onderdanen, die verdienen een speciaal broekje.
Alstemblief Emiel!
Abonneren op:
Posts (Atom)
